Rum ateşi (Bizans ateşi, Roma ateşi, Grejuva ateşi, Yunan ateşi, Vahşi ateş, Sıvı ateş), kızgın kömür, kükürt ve zift karışımından oluşan ve Peloponez Savaşı sırasında kullanılan bir karışımdır.
Daha sonra MS 660'larda zift, reçine, kükürt, nafta, kireç ve güherçile ile yunan ateşi zenginleştirilmiştir. Su eklendikçe alevi artar. MS 7. yüzyıldaki geliştirip etkisini arttırma işi Suriyeli bir göçmen olan Kallinikos tarafından geliştirilmiştir. Ayrıca İstanbul' un fethinde Eflak - Boğdan prensi 3. Vilad Tepeş tarafından Osmanlı'ya karşı kullanılmıştır.
Grejuva adıyla da sıkça anılan Rum Ateşinin ilk defa M.Ö. 490'larda başlayan kanlı Pers-Yunan savaşlarında kullanıldığı tahmin edilmektedir. Yunanlılar denizcilikte çok ileri seviyedeydiler ve donanmaları çok iyi kullanıyorlardı. Buna mukabil Persler sayıca çok fazlaydılar ve kara orduları neredeyse mukavemet edilemeyecek derecede kuvvetli idi. Bu zeminde Yunanlıların, suda dahi yanabilen Rum Ateşini keşfederek deniz muharebelerinde Perslere çok ağır zararlar verdikleri biliniyor.
Bizans'ın özellikle Arap akınlarına mukavemet amacıyla kullandığı tahmin edilen Rum ateşi, antik çağlarda kullanılandan biraz daha üst seviyedeydi. Ünlü Bizans tarihçisi Ostrogorsky, Rum ateşinin Suriye'den Bizans topraklarına göçen Kallinikos isimli bir Yunan mimar tarafından icat edildiğini ve ilk defa 674-78 yılları arasında İstanbul'u kuşatan Arap donanmalarına karşı kullanıldığını belirtmektedir.
Grek ateşi genellikle deniz saldırılarında gemilere karşı kullanıldıysa da karada da bu silahtan istifade ediliyordu. İçerisinde kullanılan maddeler ve üretimi sadece Bizanslılar tarafından biliniyordu. Günümüzde uzmanlar, ancak modern teknolojinin yardımıyla Grek ateşinde kullanılan maddeleri tahmin etmişlerdir.
Ateş deniz savaşlarında birtakım aletler vasıtasıyla uzun mesafelere püskürtmek suretiyle kullanılıyordu. Temelde vasfı hızlı bir şekilde yangın çıkartmaktı. İçerisindeki yağ sebebiyle suda sönmediği için denizin üzerinde yanmaya devam ediyor ve düşman gemilerinin ilerleyişine engel olabiliyordu.
Grek ateşi yıllar boyu Bizans İmparatorluğu'nun en etkili silahlarından biri oldu. Tabii olarak Osmanlı'nın İstanbul üzerine yaptığı kuşatmalarda da kalın ve müstahkem surların yanında büyük bir savunma silahı durumundaydı. Fakat bu kuvvetli savaş silahı tek başına Bizans'ı kurtarmaya yetmeyecektir. Nitekim 1453 yılında II. Mehmet'in orduları, kendinden evvelkilerin tersine İstanbul surlarını aşmayı başardı ve böylece Bizans, tarihin tozlu sayfalarındaki yerini aldı.
Kaynak: wikipedia, onedio
Daha sonra MS 660'larda zift, reçine, kükürt, nafta, kireç ve güherçile ile yunan ateşi zenginleştirilmiştir. Su eklendikçe alevi artar. MS 7. yüzyıldaki geliştirip etkisini arttırma işi Suriyeli bir göçmen olan Kallinikos tarafından geliştirilmiştir. Ayrıca İstanbul' un fethinde Eflak - Boğdan prensi 3. Vilad Tepeş tarafından Osmanlı'ya karşı kullanılmıştır.
Grejuva adıyla da sıkça anılan Rum Ateşinin ilk defa M.Ö. 490'larda başlayan kanlı Pers-Yunan savaşlarında kullanıldığı tahmin edilmektedir. Yunanlılar denizcilikte çok ileri seviyedeydiler ve donanmaları çok iyi kullanıyorlardı. Buna mukabil Persler sayıca çok fazlaydılar ve kara orduları neredeyse mukavemet edilemeyecek derecede kuvvetli idi. Bu zeminde Yunanlıların, suda dahi yanabilen Rum Ateşini keşfederek deniz muharebelerinde Perslere çok ağır zararlar verdikleri biliniyor.
Bizans'ın özellikle Arap akınlarına mukavemet amacıyla kullandığı tahmin edilen Rum ateşi, antik çağlarda kullanılandan biraz daha üst seviyedeydi. Ünlü Bizans tarihçisi Ostrogorsky, Rum ateşinin Suriye'den Bizans topraklarına göçen Kallinikos isimli bir Yunan mimar tarafından icat edildiğini ve ilk defa 674-78 yılları arasında İstanbul'u kuşatan Arap donanmalarına karşı kullanıldığını belirtmektedir.
Kullanımı ve Etkileri
Grek ateşi genellikle deniz saldırılarında gemilere karşı kullanıldıysa da karada da bu silahtan istifade ediliyordu. İçerisinde kullanılan maddeler ve üretimi sadece Bizanslılar tarafından biliniyordu. Günümüzde uzmanlar, ancak modern teknolojinin yardımıyla Grek ateşinde kullanılan maddeleri tahmin etmişlerdir.
Ateş deniz savaşlarında birtakım aletler vasıtasıyla uzun mesafelere püskürtmek suretiyle kullanılıyordu. Temelde vasfı hızlı bir şekilde yangın çıkartmaktı. İçerisindeki yağ sebebiyle suda sönmediği için denizin üzerinde yanmaya devam ediyor ve düşman gemilerinin ilerleyişine engel olabiliyordu.
İstanbul'un Fethi Sırasında da Kullanıldı!
Grek ateşi yıllar boyu Bizans İmparatorluğu'nun en etkili silahlarından biri oldu. Tabii olarak Osmanlı'nın İstanbul üzerine yaptığı kuşatmalarda da kalın ve müstahkem surların yanında büyük bir savunma silahı durumundaydı. Fakat bu kuvvetli savaş silahı tek başına Bizans'ı kurtarmaya yetmeyecektir. Nitekim 1453 yılında II. Mehmet'in orduları, kendinden evvelkilerin tersine İstanbul surlarını aşmayı başardı ve böylece Bizans, tarihin tozlu sayfalarındaki yerini aldı.
Kaynak: wikipedia, onedio
Son düzenleme:
