Jacques Brel, Fransızca şarkılarıyla bilinen Belçikalı söz yazarı, şarkıcı ve müzisyen. Duygularını ifade etmekteki gücü ve etkileyiciliği onun bir şair olarak da anılmasını sağlar. Aynı zamanda aktör ve yönetmen olarak da çalışmıştır. Jacques Brel, 8 Nisan 1929’da Belçika’nın başkenti Brüksel’in Schaerbeek belediyesinde dünyaya geldi. 9 Ekim 1978’de Paris’in varoşlarından olan Bobigny’de akciğer kanserinden hayatını kaybetti.
Brel ailesi Fransızca konuşmasına rağmen, aslen Flaman soyundan gelir. Brel’in babası bir karton fabrikasının ortağıydı ve Jacques da burada çalışmaya başladı. Katolik hümanist organizasyon Franche Cordée’de şarkı söylemeye başladı, orada tanıştığı Thérèse Michielsen (Miche) ile 1950’de evlendi.
1950’lerin başında yazdığı parçalarla Belçika’da başarı kazandı. 1954`ten itibaren ciddi biçimde müzikle uğraşmaya ve uluslararası bir kariyer yapmaya başladı. İşini bırakarak Paris’e yerleşti, kabarelerde ve müzikhollerde çalıp söylemeye başladı. 1956’da Avrupa’yı turlamaya başladı veQuand on n’a que l’amour parçasını kaydederek ilk büyük başarısına ulaştı.
1950`lerin sonunda eşi Miche ve üç kızı Brüksel`e taşındı, bundan böyle Jacques ailesiyle ayrı yaşamaya başladı. Brel, müzisyen arkadaşlarının da etkisiyle değişti, artık bir katolik-hümanist değildi. Aşk, ölüm ve hayat hakkında daha kasvetli şarkılar söylemeye başladı. Müziği daha karmaşık bir hal alıyor, şarkılarındaki temalar çeşitleniyordu. Aşk (Je t’aime, Litanies pour un retour), toplum (Les singes, Les bourgeois, Jaurès) ve ruhani endişeler (Le bon Dieu, Dites, Si c’était vrai, Fernand). Aynı zamanda tek bir stile bağlı kalmayıp Les bonbons, Le lion, Comment tuer l’amant de sa femme gibi eğlenceli parçalar da yapmıştır.
Brel`in keskin algısı ve yaratıcılığı hayatı şiirsel bir dille ifade etmesini sağlamıştır. Kelimeleri etkileyici ve basit biçimde kullanmıştır. Şarkı sözlerinde kimi zaman karanlığın ve ironinin izleri görülebilir. Keskin bir protest sosyalisttir.
Parçalarını Fransızca yazmış ve kaydetmiştir. Fransız olmadığı halde tüm zamanların Fransızca müzik yapan en iyi sanatçılarından biri olarak gösterilir.
Flaman köklerine tavrı biraz çelişkilidir. Kendini Flaman olarak tanıtan ve dünyaya Flaman şarkıcı olarak lanse edilen Jacques Brel, Les Flamandes şarkısında kendi vatandaşlarının tepkisini çekmiş, daha sonra yönettiği Flamingants filminde öfkesini göstermiştir. Aynı zamanda La, la, la (1967) isimli parçada "Vive les Belgiens, merde pour les flamingants" (Çok yaşayın Belçikalılar, kahrolun Flamanlar) gibi bir dize yer almaktadır.
Oynadığı L’homme de la Mancha müzikalini yönetmiştir. Filmlerde de oynayan Brel`in oyunculuk yeteneği, müzikal yeteneğinin yanında sönük kalmıştır. 1969 yapımı Mon oncle Benjamin filminde başroldedir.
1978’de akciğer kanserinden ölmüş, Marquesas Adaları`nda (Güney Pasifik) Calvary mezarlığına gömülmüştür. Birkaç metre ötesinde ünlü Fransız ressam Paul Gauguin (1848 – 1903) yatmaktadır.
Parçalarının İngilizce çevirileri de birçok şarkıcı ve grup tarafından seslendirilmiştir: David Bowie, Terry Jacks, Alex Harvey, Jack Lukeman, Marc Almond, Neil Diamond, The Paper Chase, Tom Robinson, Frank Sinatra, Dusty Springfield ve The Dresden Dolls. Marlene Dietrich "Ne Me Quitte Pas"`yı Almanca`da Bitte geh nicht fort adıyla seslendirdi. Amerikalı Nina Simone da şarkıyı Fransızca seslendirdi.
- Grand Jacques (1954)
- Quand On n’a Que l’Amour (1957)
- Au Printemps (1958)
- La Valse à Mille Temps (1959)
- Marieke (1961)
- Les Bourgeois (1962)
- Les Bonbons (1966)
- Ces Gens-Là (1966)
- Jacques Brel ’67 (1967)
- J’arrive (1968)
- L’Homme de la Mancha (1968)
- Ne Me Quitte Pas (1972)
- Les Marquises (1977)
Konser albümleri
- Enregistrement Public à l’Olympia 1961 (1962)
- Enregistrement Public à l’Olympia 1964 (1964)
Yönetmen olarak
- Franz (1971)
- Le Far West (1973)
Aktör olarak
- La Grande Peur de Monsieur Clément (yön. Paul Diebens) (1956)
- Les Risques du Métier (yön. André Cayatte) (1967)
- Mon Oncle Benjamin (yön. Edouard Molinaro) (1969)
- La Bande à Bonnot (yön. Philippe Fourastié) (1969)
- Les Assassins de l’Ordre (yön. Marcel Carné) (1971)
- Mont-Dragon (yön. Jean Valère) (1971)
- Franz (yön. Jacques Brel) (1971)
- L’Aventure, c’est l’Aventure (yön. Claude Lelouch) (1972)
- Le Bar de la Fourche (yön. Alain Levent) (1972)
- Le Far West (yön. Jacques Brel) (1973)
- L’Emmerdeur (yön. Edouard Molinaro) (197
Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Jacques_Brel
