Güçlü zehir ve aposematik renklere sahip eşekarısı (Vespa Crabro).
Aposematizm, bir organizmanın (genellikle hayvanların) kendini tehlikeli, zararlı veya zehirli olarak belirgin bir şekilde göstererek potansiyel avcıları caydırma stratejisidir. Bu, genellikle parlak renkler, belirgin desenler veya sesli uyarılar gibi görsel veya işitsel sinyallerle gerçekleşir. Aposematizm, bir türün avcılarına, "
Ben tehlikeliyim veya zarar verebilirim, uzak dur!" mesajını ileten bir savunma mekanizması olarak işlev görür.
Bu tür bir adaptasyon, avcıların potansiyel avlarını tanıyabilmeleri ve onlardan uzak durmaları açısından önemlidir. Aposematik renkler ve desenler, avcıların öğrenmesini ve gelecekte benzer tehlikelerden kaçınmalarını sağlayabilir.
Milesia undulata, eşekarısını taklit eden zararsız bir çiçek sineği.
Bu konsept genellikle zehirli ya da tehlikeli türlerle ilişkilendirilse de, her durumda böyle olmak zorunda değildir. Bazı türler, kendileri güçlü bir savunmaya sahip olmadıkları halde, böyle bir türü taklit ederek yırtıcıları şaşırtacak şekilde evrimleşmiştir. Bu adaptasyonlar Bates taklitçiliği olarak bilinir. Buna ek olarak, bazı savunmasız türler yırtıcıyı kısa süreliğine afallatarak kaçmak için zaman kazanmak üzere deimatik davranışlar geliştirmiştir.
