Arama sonuçlarınız

Vakit mi cehennem elbisesi mi giymişti Yez’it mi üstüne nefreti dünyalık edepsizliği ile birlikte giymişti Zaman koşarken sona Hz Hüseyin’e, Gül kokan Resul’ün torununa doğru. Zaman’a sona vakti kana bulayan merhametsiz gönüller, Cehennem’den alev atına binmiş kendi alevlerinde yanmaya...

Sermayemiz sevgidir Yollarımız birdir Gönüllerimiz hanidir Ağlama gözlerim ağlama Ağlayanımız tekdir Rabbimiz birdir İman birlik beraberliktir Ağlama gözlerim ağlama Sanılmasın gözler kördür İnsan yüreğinden bellidir Ölüm dersen ezeli taktir Ağlama gözlerim ağlama Nefret neyin nesidir...

Ben bu âleme garip gelmedim Yüreğimde Rahmanın verdiği merhametle geldim O merhametle hep güldüm güldürdüm Ağlayanı görünce ben ağladım onu güldürdüm Ağlatmanın tutsaklığına kapılmadım hep güldürdüm Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim...

Cümle canlar Rahmandan gelir emriyle gider Gök kubbe bu âlemde nurla manayla döner Rahmana teslim olan cennete nurla girer Dön bak anla âlemi secde et gör cenneti Ziyana koşan o kul ziyan olurda gider Merhametle koşan o kul melek olur göçer Ecel gelir herkese bir metre bezle gider Dön bak anla...

Doğum ile hayatın sona doğru giden çanları çalmaya başlarken, ömür bir nefes veya ikindi serinliğinde nefesle sona koşmakta. Zaman dersen, bir an durmayan ardında koştuğumuz hayatın gün ışığında peşinde koştuğumuz anın bir parçası. Bazen monotonluğu ile sıkıntı veren üzüntü ile dertlere boğan...

Saklı kalmış düşler Paylaşılmamış hisler Mevsimlerine hasret yollar Paramparça sızınızı gördüm Yaşanmamış hatıralar Gizli gönüllerde hapis İçi burkulmuş yollarda yarınlar Girdaplar içinde kalışınızı gördüm Yere göğe sığmayan gönüllerde Sevgiler için hazırlanmış Serenatların gözleri kapalı...

Dünya işine bir daldık Ahreti unuttuk kaldık Mezarda sap gibi kaldık Kaldıkta alevde yandık Allah’a değiliz teslim Bozulmuş sanki neslim Ah uslanmaz nefsim Kaldıkta alevde yandık Dünya kör etti gözümüzü Unuttuk imanlı özümüzü Yalanla doldurduk sözümüzü Kaldıkta alevde yandık Dünya bitmez...

Ağlarsa suç bulma gözünden Doğruluğu ayırma özünden Kötü söz çıkarsa dilinden Diline biber sürt acı yesin acı söylemesin Gözüne de suç bulma gözdür ağlasın Bırak ağladığı kadar ağlasın Yüreğinde biriken acılar silinsin Merhametle güzellikler bilinsin Eğri giden yolun çukur başına Doldur...

-Evladım:***İnsan, insan olma anlamını gönlünde taşır, maddi varlığıyla değil gönlüyle insan olur. Bu yüzden şiirlerinnde gönüle çok önem veririm. Çünkü gönül Hakk’ın tecellilerinin aynasıdır. Nazargah-ı ilahi’dir. Beytullah’tır. “Gönül Hak yolcusunun varacağı, zirvesinde Zümrüd-ü Anka’nın...

Kırık bir cam gibi kırık düşlerin sokaklarında geziyorum Soluk düşler bestesiz yitik bir şarkı gibi ağlıyor Adını çıkmazlara yazanların gözlerinde hüzün Kaldırımlar ıslak gözyaşı dolu İncimiş kaldırım taşlarında yatıyorum İnciyen yüreğimin derdini anlar diye Ne kaldırımlar bana derman...

Ey sevdiğim senden ayrı olacağıma Yanımda olaydın gönlümde kor taş olaydı Sensiz yollarda ayrı gezeceğime Gece gündüzü sensiz yaşayacağıma Yollar bana tuzakla dolaydı Ah bu sızlanma yüreğimde dağ olaydı Senden ayrı yaşamak hiç olmayaydı Zülfün teline hasretlik etti ben deli divane Ah...

Öylesine tertemiz dünya ve dünyanın hayalini kuranları, kendi fikirsiz fikriniz uğruna yok ederek yıkanların, kendilerine ait temiz bir dünyaları olmamasına rağmen, neden tertemiz bir dünya ve dünya hayali kuranların hayallerini yıkmaya çalışmasını aklım fikrim almıyor, saatlerce düşünüyorum bir...

Ey gönüllere keder verenler Sizlerde kederle yok olasınız Mutluluktan eser koymadınız Mutsuzluk içinde yok olasınız Yazmaya varmaz benim elim Gözlerimizde yaş aktı dönmez dilim Dilleriniz kilitlensin çekeceğiniz çok ola Mutsuzluk içinde yok olasınız Aklınıza fikrinize nasıl akıl derim...

Yüreksizler yine kana buladı Ankara’yı Kalleşlikte üstlerine yok bulsunlar belayı Masum insanlar öldü çekemediler halayı Lanet olsun teröre onu destekleyenlere Kaldır başını dimdik insanım yıkılmazsın sen Birlik beraberliğimize düşman onlar inanma sen Kalleşlik kanlarına yazılmış diyorum ben...

Gönülden sevince mutluyuz Gece gündüz umutluyuz Mutluluğa ümide sözümüz yoktur Birlik beraberlikle biz coşkuluyuz Zalim olana söylenecek söz çoktur Merhametliye söylenecek söz yoktur Haram yemeye karnımız toktur Birlik beraberlikle biz coşkuluyuz Birlik beraberliği nasıl öveyim Koşarak...

Ah insan sonsuzluğa talip olmaz isen, üç günlük hayata kanar ve elin boş yüzün kara hüsran içinde, yalan dünyanın sonu olanın yalanına kanar pişmanlık içinde kalırsın! Her şeyin bir başlangıcı ve sonu var o başlangıcın içinde, iman ile merhamet insanlık var eğer onu seçmez isen sonunda...

Mecnun gibi aşk’ın nöbetini tutarım Leyla’m gelir diye yollarına bakarım Çöllerde Leyla’m hayali ile yatarım Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter Biz aşk için cümle zahmetin gönlünü okuduk Zahmet bizi gördü zahmet olduğunu unuttu Türlü meşakkat ile aşk içinde biz kaybolduk Sanmayın Leyla...

Ne senin beni anlayacağın var nede ben seni anlamaya çalışmanın yolunu bulacağım bu gidişle, aslında birbirimize yakın iken bu kadar uzakta olmanın acısını yaşıyoruz dedim, bana güldün! Ben aramızdaki uçurumları bir kenara bırakalım, yakınlaşalım zamanla aramızdaki uçurumlar kapanır diyorum, sen...

Ameller yok kopmuş gidiyor bedenler(?) Namaz niyaz karanlık gölgeler içinde Dinden haberin yok din ne söyler bilmezsin Müslüman’ım dersin gezersin Müslümanlık öyle değildir yanlış yolda gidersin Şimdi söyledim diye birde kızarsın Herkes kendi eliyle oynar bahtı karayı Sonrasında ağlar kaderden...

Yunus Dedem :“Tabduk Emre bir gün müridlerine yani size, “Bugün hepiniz dağa çıkınız ve bana çiçeklerden demetler getiriniz. En güzel demeti hazırlayana bir hediyem olacak” dedi. Dervişlerin hepsi kırlara çıktı... Demet demet çiçekler hazırlayıp şeyhlerine koştular. Yunus en sona kaldı... Akşam...