Büyük Türkçe Sözlük
* (önce belli veya görünür olmayan bir şey için) Ortaya çıkmak, tezahür etmek.
* Bir düşünce veya durum için, kesin bir biçim almak, tebellür...
* Belirli olmayan, gayrimuayyen.
* Niteliği hakkında tam bir bilgi edinilemeyen, müphem.
* Bilinmeyen, meçhul.
* Fiilin belirttiği kavramın, içinde bulunulan zamandan önce olup bittiğini başkasından duyarak veya belirsiz olarak bildiren kip, -miş'li geçmiş...
* Belirsiz olma durumu, müphemiyet.
* İsimleri yaklaşık, kabataslak belirten sıfat: bazı, birkaç, her, birtakım, filan vb.
* İsmin yerini belirsiz, kabataslak tutan zamir: bazısı, birkaçı, birçoğu, azı, herkes, biri vb.
* Zarf.
* Tamlayan.
* Bir olayın veya durumun anlaşılmasına yardım eden şey, alâmet, nişan, nişane.
* Açık, belli, sarih.
* Tamlanan.
* Belirtisi olan.
* Belirtilmiş olan, belirli kılınan.
* Belirtme durumundaki nesne, sarih meful.
* Tamlayanı-in (-nin) takısı, tamlananı üçüncü kişi iyelik eki alan ve belirli bir kavram taşıyan tamlama: Doğan'ın kalemi, çiçeğin kokusu gibi.
* Belirtilmek işi.
* Belirtmek işine konu olmak.
* Belirtisi olmayan.
* Belirtilmemiş olan.
* Yalın durumdaki nesne.
* Tamlayanı yalın durumda olan, tamlananı genellikle üçüncü kişi iyelik eki alan ve çoğu kez tür kavramı veren isim tamlaması: Ankara kedisi. Tuz...
* Bir özlü sözle birlikte kullanılan işaret.
* Soyut bir şeyin, bir kavramın sembolü olan varlık veya eşya, amblem.
* Gösterge.