Büyük Türkçe Sözlük
* Konuşma merkezinin veya konuşma organlarının bozukluğu sebebiyle konuşamayan (kimse), ahraz.
* Ses çıkarmayan, sessiz olan (kimse).
* Dilsiz olma durumu.
* Bugünkü ırmakların dördüncü çağdan kalma en eski alüvyonlarına verilen ad.
* Beyin.
* Bilinç, zihin.
* Dımbırdatma işi.
* (saz, cura, tambur gibi çalgılar için) Çalmak.
* Çok dik (olarak).
* Sağlıklı, zinde.
* Sıkıntıları karşılayacak durumda olan, baş eğmeyen, metin.
* (bakış için) Dikkatli, ısrarlı.
* Sağa sola...
* yıkılmamak.
* tam dik durumda olmak.
* tutumunu değiştirmemek, yılmamak.
* Çırçıplak.
* Elindeki her şeyini, imkânlarını yitirmiş.
* Tepesinde saçı dökülmüş (kimse).
* elindeki her şeyi, imkânlarını yitirmek.
* Sıkı dokunmuş bir tür pamuklu kumaş.
* Sesi gittikçe azaltarak.
* Müzik parçasının başında ">" işaretiyle gösterilen nota terimi.
* Bir çeşit üzüm.
* Elektrik akım şiddetini el ile çevirerek ayarlayan anahtar, reosta.
* Erken olgunlaşan ince kabuklu bir çeşit siyah üzüm.
* Seyrek ve yuvarlak taneli bir çeşit üzüm.
* (büyük D ile) Aşırı hırsla fazla malda gözü olan kimsenin elindekini avucundakini de kaybedebileceği...
* Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum.
* Bu nitelikteki inançları...
* Mesleği dinle ilgili işler olan görevli.
* Aynı din etrafında oluşturulan inanç gücü.