Büyük Türkçe Sözlük
* Fışkılamak işi.
* Toprağı fışkı ile gübrelemek.
* Fışkının biriktirildiği yer.
* Bir ağacın dibinden süren ince dal, sürgün, filiz, dal, piç.
* Asma kütüğünde hereğin üst yanında biten dal.
* Sıvıları fışkırtmaya yarayan araç.
* Ağzındaki iki cam borudan biri üflenince ötekinden su fışkıran, lâboratuvarlarda yıkama işlerinde...
* Su fışkırtmaya yarayan araçların genel adı, fıskiye.
* Fışkırmak işi veya biçimi.
* Fışkırmak işi.
* Güneş yüzeyinden uzaya sıcak gaz kütlelerinin fırlaması.
* Gaz veya sıvılar bir yerden basınç etkisiyle yukarıya doğru birdenbire ve hızla çıkmak.
* (bitkiler için) Toplu hâlde, gür olarak yetişmek.
*...
* Fışkıran bir şeyin çıkardığı ses.
* Belli hızla hareket eden bir akışkan yardımıyla, başka bir akışkanın boşalmasını sağlayan alet, ejektör.
* Fışkırtılmak işi.
* Fışkırması sağlanmak.
* Fışkırtmak işi.
* Fışkırmasını sağlamak.
* Havuzda suyu yukarıya doğru, türlü biçimlerde fışkırtan ağızlık, fışkırık.
* Başkalarının duyamayacağı biçimde gizli ve alçak sesle konuşma.
* başkalarının bulunduğu yerde birkaç kişi gizlice, alçak sesle konuşmak.
* Fıslamak işi.
* Fışlamak işi.