Büyük Türkçe Sözlük
* Fitil yapan veya satan kimse.
* Kargaşalık çıkaran (kimse).
* birdenbire telâşlanmak, kaygılanmak, öfkelenmek.
* Fitillemek işi.
* Fişek, dinamit gibi patlayıcı maddelerin fitilini ateşlemek.
* Birini kızdırmak veya kışkırtmak, fitil vermek.
* Fitillenmek işi.
* Fitil takılmak.
* Kızdırılmak, kışkırtılmak.
* Fitili olan veya fitille ateşlenen.
* Üzerinde dokuma doğrultusunda fitiller olan kumaş.
* Fitili olmayan.
* Fitik asidin C6H6[OPO(OH)2]6, bir tuzu olan, fosforu tek mideliler tarafından değerlendirilemeyen organik bir bileşik.
* Fitlemek işi.
* Birini, başkasına karşı kışkırtmak, fitnelemek.
* Fitlenmek işi.
* Biri başkasına karşı kışkırtılmak.
* Geçimsizlik, karışıklık, kargaşa.
* Fitneci, ara bozucu.
* ara bozucu söz söylemek ya da davranışlarda bulunmak.
* Çok fitneci, ara bozucu, karıştırıcı.
* Ara bozucu kimse.
* ara bozmak, (insanları) birbirine katmak.
* Fitne çıkaran, karıştırıcı, ara bozucu.
* Fitneci olma durumu.