Büyük Türkçe Sözlük
* Oldukça alçak.
* Alçak, aşağılık kimselere yaraşırcasına.
* Bayağılaşmak durumu.
* Bayağılaşmak.
* Alçaklaştırmak durumu.
* Alçaklaşmasına sebep olmak.
* Alçak olma durumu.
* Alçakça davranış, şenaat.
* Aşağılaşma, bayağılaşma, mezellet.
* Alçalmak işi, inme.
* Toprağın çöküp oturması.
* Kabarma alçalma olayında suların indiği dönem, cezir.
* Düşkünlük, zül.
* Alçak duruma gelmek, yüksekten aşağı doğru inmek.
* (insan için) Değeri azalmak.
* Küçük düşürme, hor görme, zillet.
* Küçük düşürücü.
* Alçaltmak işi veya biçimi.
* Alçaltmak işi.
* Alçak duruma getirmek.
* Değerini azaltmak.
* Az alçak.
* Alçıtaşının pişirilip toz durumuna getirilmesinden elde edilen madde.
* Bir şeyin üzerine alçı dökülerek alınan kalıp.
* Toprak içinde katman olarak bulunan ve pişirilip toz durumuna getirilerek alçı yapmaya yarayan hidratlı kalsiyum sülfat, jips.
* Alçıtaşını çıkaran kimse.
* Tavan ve duvarların alçı ile kaplanmasında çalışan işçi.
* Alçılamak işi.