Büyük Türkçe Sözlük
* Yerinden çıkmış (kemik veya organ).
* Çıkıntısı olan.
* Bir kemik veya organın yerinden çıkmış olması.
* Çıkıkları düzelten kimse, sınıkçı, kırıkçı.
* Çıkıkçının mesleği.
* Çıkık olma durumu.
* Çıkılamak işi.
* Çıkı yapmak.
* Çıkılanmak işi.
* Çıkılamak işi yapılmak.
* Çıkılatmak işi.
* Çıkı yaptırmak.
* Çıkılmak işi.
* (dışarı veya yukarı) Gidilmek.
* Bir beze sarılarak düğümlenmiş küçük bohça.
* çıkına koyup bağlamak, çıkına koymak, çıkınlamak.
* Çıkınlamak işi.
* Çıkına koyup bağlamak.
* Bir yüzeyde ileri doğru çıkan bölüm.
* Bir metni düzeltmek veya ona bir şey eklemek için satır dışına yazılan yazı, çıkma.
* Kambur.
* Çıkıntısı olan.
* Çıkıntısı olmayan.
* Şıkır şıkır.