Büyük Türkçe Sözlük
* Bağıtlaşmak işi veya durumu.
* Aralarında bağıt yapmak.
* Bağıtla, sözleşme ile bağlanmış olan.
* Makaslıböcek.
* Eş görevli kelimeleri veya önermeleri birbirine bağlayan kelime türü, rabıt: Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır.
* Bağlaç öbeği.
* Bağlaçla veya bağlaçsız birbirine bağlanmış olan, aynı nitelikte iki veya daha çok kelimeden oluşan öbek.
* Bağlacı olan.
* Birleşik cümlelerde ki bağlacıyla temel cümleye bağlanan yan cümle.
* Bkz. bıraktığım (bıraktığı) bağladığım (bağladığı) yerde (çayırda) otluyorsun (otluyor).
* Cinsleri aynı veya birbirine yakın olan şeylerin bir arada bağlanmışı, demet, deste.
* Bir şiirdeki dörtlüklerin her biri, bent.
* (herhangi bir...
* Bağlamak işi.
* Üç çift telli olan ve mızrapla çalınan bir saz.
* Yapılarda duvarları bir birine bağlayan kiriş, putrel vb.
* Ve bağlacı görevinde kullanılarak, kendinden sonraki çekimli fiile veya fiilimsiye zaman ve kişi bakımlarından uyan -ıp ekini almış fiil: Gelip...
* Bağlama yapan veya satan kimse.
* Bağlama çalan kimse.
* Bağlamacının işi veya mesleği.
* Bağ veya başka bir araçla tutturmak.
* Düğümlemek.
* (yara için) İlâç koyup bezle sarmak.
* Denk yapmak, paket yapmak.
* Oluşmak, tutmak...
* Bağlama yapmaya yarayan.
* Bağlam ile ilgili.
* Bir sözün kullanılan veya amaçlanan bağlama göre anlam kazanması.
* Bağlanılacak şey, bağlantı, irtibat.