Büyük Türkçe Sözlük
* Bağlaşmak işi, ittifak.
* Bir şey yapmak için birbirine antlaşma veya sözleşme ile bağlanmak, ittifak etmek.
* Bağlatmak işi.
* Bağlamak işini yaptırmak.
* Bağlama niteliği olan.
* Bağlamaya ve birleştirmeye yarayan: "Ve" bağlayıcı bir edattır.
* Uyulması zorunlu.
* Ünsüzle biten kelime kök ve gövdelerine ünsüz ile başlayan eklerin getirilmesi sırasında ve kök ile eki birbirine bağlayan ünlü: al-ı-r...
* Ünlü ile biten kelime kök ve gövdelerine ünlü ile başlayan bir ek eklendiğinde araya giren y ünsüzü, koruyucu ünsüz: okul-da-y-ım, eski-y-ince vb.
* Bir bağ ile tutturulmuş olan.
* Gerçekleşmesi bir şartı gerektiren, tâbi, vabeste.
* Bir kimseye, bir düşünceye, bir hatıraya saygı veya aşk...
* uymak, tâbi olmak.
* Kredi açan ülkeden mal veya hizmet satın alınması şartı ile sağlanan kredi.
* tâbi bulunmak.
* Ağaçta hücre zarının emdiği ve taşıdığı su.
* Bağ yeri, üzüm bağları çok olan (yer).
* Bağı, bahçesi zengin ve bol olan (yer).
* Biri ötekine bağlı olarak var olan, biri olmadan öteki düşünülemeyen iki şeyin, bu ilişki yönünden durumu.
* İki veya daha fazla değişken arasındaki bağıntı.
* Organizmanın değişik yapı, özellik ve olaylarında görülen karşılıklı ilgi, korelâsyon.
* Bağlılaşmak işi.
* İki şey arasında karşılıklı bağıntı olmak veya bağlılık kurmak.
* Bağlı olma durumu, merbutiyet.
* Birine karşı, sevgi, saygı ile yakınlık duyma ve gösterme, sadakat.
* Bkz. Bağlılaşım.
* Bir düşünceye, bir inanışa aşırı ölçüde bağlanıp ondan başka bir düşünce ve inanışı kabul etmeyen, mutaassıp.