Büyük Türkçe Sözlük
* Eleştirmen, eleştirici, eleştirmeci.
* Eleştirmenlik, eleştirmecilik.
* Aydın.
* Aydınlatılmış.
* Temiz, arı, uzak.
* Gücenmiş, alınmış, kırgın.
* Edilgin.
* Ayrı duran, ayrılmış, ayrık.
* Tek başına, yalnız olarak.
* Tek, ayrı, kendi başına olan şey.
* Bozulmuş, dağılmış, feshedilmiş.
* Boşolan, açık bulunan (memuriyet vb.), boş, açık.
* Erir, eriyebilen, çözülen.
* Eğri.
* Bir tarafa sapmış, doğruluğunu yitirmiş.
* Bir kimse veya bir şey için ayrılmış, mahsus.
* Sınırlanmış, sınırlı.
* Yalnız, özellikle.
* İngin, alçak.
* Bozguna uğramış, bozulmuş, yenilmiş.
* Alışılan, alışılmış, yabancı olmayan.
* Cana yakın, uysal, sevimli.
* Uygun.
* Büzülmüş, toplanmış.
* Pekliği olan, peklik çeken.
* Verimsiz, işe yaramaz.
* Değişmiş, dönüşmüş olan.
* Batmış, çökmüş, tükenmiş.