Büyük Türkçe Sözlük
* Duyulan, duyularla algılanabilen.
* çok alçak, ancak işitilebilen (ses).
* haber öğrenilir öğrenilmez.
* Haber, istihbarat.
* Duyu.
* Bir uyarımın, duyabileceği en aşağı derecesi.
* Bir duyunun başka nitelikte bir duyum uyandırması, bir sesin aynı zamanda bir renk duygusu vermesi gibi, sinestezi.
* Bkz. anestezi.
* Her bilginin temelinde duyumların bulunduğu ileri sürülen öğretilerin genel adı, sansüalizm.
* Duyumu olan.
* Derinin duyarlığını ölçmeye yarayan alet.
* Duyu organları ile ilgili.
* Duyumsamak durumu.
* Duyular aracılığıyla bir şeyi algılamak.
* Duygusuzluk, az ve yavaş tepki gösteren, bunun sonucu duygulandırıcı sebeplere karşı ilgisiz kalan insanın niteliği.
* Düzgülü olarak türlü...
* Duyumsatmak işi.
* Duyumsamasına sebep olmak.
* Duyumu olmayan.
* Duyumsuz olma durumu.
* Borçlar.
* Duyurmak işi.
* Duymasını sağlamak.
* İlân etmek.
* Sezdirmek.