Büyük Türkçe Sözlük
* Akıl, düşünce yok, akılsız!
* Bir iş, bir konu üzerinde çokça düşünmek.
* Kafa bakımından, düşünceye göre.
* Zihinden, belleğini kullanarak.
* Bir konu üzerinde inceleme yapmadan, rastgele konuşmak, uydurmak.
* Yumuşakçaların, baş bölgelerinde sert bir gagası ve çekmenli sekiz kolu bulunan önemli bir sınıfı.
* Akılsız, aklında bozukluk olan.
* Düşüncesiz, mantıksız işgören.
* Görüş ve anlayışları birbirine uyan kimselerden her biri.
* Kafadar olma durumu.
* Kafadar.
* Kafadaş olma durumu.
* Kafası olan.
* Kafası herhangi bir biçimde olan.
* Bilgili, kavrayışlı ve anlayışlı.
* Anlayamamak, kavrayamamak.
* Zihin yorgunluğu sebebiyle anlayamaz duruma gelmek.
* Olabileceğine inanmamak.
* Cahil.
* Öfkelenmek, kızmak.
* Bir olay karşısında aklı karışmak, anlayamaz, kavrayamaz duruma gelmek.
* Biraz sarhoş.
* Bkz. kafası işlemek.
* Yarı deli, aptal.