Büyük Türkçe Sözlük
* Bkz. kargacık burgacık.
* Tel ve bitkisel halatların pus (2.54 cm) olarak çevresini belirten birim.
* Başörtüsü.
* Çarşaf.
* Atkı.
* İnce perde.
* Tahtada belirli delik açmaya yarayan delgiye takılı sarma, yivli, keskin, çelik alet.
* Tıpa çekmeye yarayan, ucu sivri ve helis biçiminde demir...
* Burgu biçiminde dökülmüş ve fırınlanmış makarna.
* Burgulamak işi.
* Burgu ile delmek, delik açmak.
* Burgulanmak işi.
* Burgulamak işine konu olmak, burgu ile delinmek.
* Bürgüsü olan.
* Burgusu olan.
* Burgulanmış olan.
* Burgusu olmayan.
* Burgulanmamış olan.
* Kanıt.
* Belgit.
* Şehirlerde yaşayan, özel imtiyazlardan yararlanan şehirli.
* Orta sınıftan olan kimse, kent soylu.
* Orta sınıf halk kesimine hitap eden edebiyat.
* Burjuva gibi, burjuvaya yakışan biçimde.
* Burjuva olma durumu.
* Burjuva sınıfı, kent soyluluk.
* Burkmak işi.
* Burarak çevirmek.
* Burkulmak.
* Acı vermek, üzmek.