Büyük Türkçe Sözlük
* Ayrımlı olmayan, aynı, farksız.
* Ayrımsız olma durumu, farksızlık.
* Bir bütünün önemce ikinci derecede olan ögelerinden her biri, detay.
* Edebiyat veya sanat eserlerinde bir bütünün ögelerinden her biri...
* bir konuyu en küçük noktasına kadar inceleyip araştırmak.
* Ayrıntısı olan, teferruatlı, tafsilâtlı, detaylı, mufassal.
* Ayrışmış olan.
* Ayrı türden, çeşit çeşit, muhtelif.
* Ayrışık olma durumu.
* Ayrışmak işi.
* Ayrışmak işi.
* Moleküllerin, türlü etkenlerle geçici olarak daha yalın atom ve moleküllere bölünmesi, tahallül.
* Birbirinden ayrılmak, birliği bozmak.
* Moleküller, türlü etkenler sebebiyle geçici olarak daha yalın atom veya moleküllere bölünmek.
* Ayrıştırmak işi.
* Bütünün bozulmasına sebep olmak.
* Ayrışmasını sağlamak.
* İki düzlemin ara kesiti.
* Ayın etkisiyle huyunun değiştiği sanılan (kimse).
* Değişken huylu, kararsız (kimse).
* Buz dağı.
* Kılçıksız, lezzetli bir tür taze fasulye.
* Buzla, bankiz.
* Ay ışığı olmayan (gökyüzü, gece).
* Aytışmak işi.
* Atışmak, tartışmak, münakaşa etmek.
* Halk şairleri belli bir ayak çerçevesinde karşılıklı atışmak.