Büyük Türkçe Sözlük
* Bir nesneyi başka bir nesne ile uyarlı kılan bağ.
* Eşyayı, kavramları veya tasarımları bir lik, bağlılık, birliktelik gibi durumlarda toplayan...
* Bağıntıcılık yanlısı olan kimse, göreci, rölâtivist.
* Bağıntılılık öğretisi, özellikle bilginin bağıntılı olduğunu ileri süren her türlü felsefe öğretisi, görecilik, izafiye, rölâtivizm.
* Varlığı başka bir şeyin varlığına bağlı bulunan, mutlak olmayan, göreli, izafî, nispî, rölâtif.
* Var olabilmek veya belirlenebilmek için, bağıntı yolu ile başka bir şeye bağlı bulunma durumu, görelilik, izafiyet, rölâtivite.
* Göğüs.
* (ok yayı ve dağ için) Orta bölüm.
* Ciğer, bağırsak gibi vücut boşluklarında bulunan organların ortak adı, ahşa.
* Eskiden zırh altına giyilen, köseleden yapılmış yelek.
* Bağıldak.
* Bağırıp çağıran, tepkisini hemen ve sert bir şekilde dışa vuran kimse.
* öfkeyle bağırmak.
* Bağırmak işi veya biçimi.
* Gürültü, şamata.
* Gürültüyle, şamata ederek.
* Bkz. bağrışma.
* Bkz. bağrışmak.
* Bağırmak işi.
* (insan) Yüksek ve gür ses çıkarmak.
* Kendini belli etmek.
* Yüksek sesle azarlamak.
* Sindirim organının mideden anüse kadar olan, ince bağırsak ve kalın bağırsaktan oluşan bölümü.
* İnce bağırsağı karnın arka bölümüne bağlayan ve karın zarının bir bölümünden oluşan askı.
* Sindirim organında oluşan iltihabî durum ve buna bağlı hastalık.
* Çoğunlukla sürgün ve karın ağrısı ile beliren bağırsak iltihabı.