Büyük Türkçe Sözlük
* Unlanmak durumu.
* Una bulanmak.
* Una bulaştırılmak.
* Türlü duyguları anlatan veya bir doğa sesini yansıtan kelime: Ah! oh! şak, çat vb.
* Sevinç, kıvanç, acı, korku, şaşma gibi duyguları anlatan cümlelerin sonuna konan bir noktalama işareti.
* Ünlemek işi.
* Yüksek sesle çağırmak.
* Yüksek sesle bildirmek.
* Ünlenmek işi veya durumu.
* Çağrılmak, yüksek sesle bildirilmek.
* Ün sahibi olmak, ün kazanmak, meşhur olmak.
* Ünletmek işi veya durumu.
* Bağırtmak, çağırtmak.
* Ün salmış olan, şöhretli, meşhur, şanlı, namlı, namdar.
* Ses yolunda bir engele çarpmadan çıkabilen ses, sedalı harf, vokal: a, e, ı, i, o, ö...
* Ünlü uyumu.
* Eklemelerde veya birleştirmelerde iki ünlünün yan yana gelmesi: Ne ise > neyse, ne asıl > nasıl vb.
* Çeşitli sebeplerle kelimenin iç veya son sesinden birinin düşmesi: Oyun > oyunamak, oynamak vb.
* Birleşik kelimelerde yan yana gelen iki ünlünün kaynaşması: Sütlü aş> sütlaç.
* Aslında uzun olan bir ünlünün zamanla dilde kısalması: Cân > can, hâzır > hazır, beyâz > beyaz.
* Ses özelliklerine veya birbirleriyle birleşme şartlarına bazı sebeplerle kelimenin ön, iç ve sonuna ünlü getirilmesi olayı: Scarpina > iskarpin...
* Türkçede, kelimelerdeki ünlülerin incelik, kalınlık veya düzlük, yuvarlaklık bakımlarından birbirine benzemesi.
* Un yapılmaya elverişli, temizlenmiş (buğday).
* Değirmende unun biriktiği yer.
* Ekmek fırınlarında unların bulunduğu bölüm, un deposu.
* Bir ünsüzün, yanındaki ünlülerin etkisiyle, ünlü niteliği alması.