Büyük Türkçe Sözlük
* Saygı için verilen veya övünç için kabul edilen (başkanlık, üyelik, doktora gibi unvan), onursal.
* Gönüllü, karşılıksız.
* Divan edebiyatında şairlerin kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri manzume veya manzumenin bir bölümü.
* Klâsik Türk müziğinde daha çok ilahi, beste ve özellikle peşrev formlarında kullanılan, yirmi zamanlı ve on iki vuruşlu bir büyük usul.
* Çok övünen, çok böbürlenen.
* Üstün, yüksek.
* Üstünlük, yükseklik.
* Eden, yapan, işleyen.
* Hukukî sonuç doğuran bir suç işleyen kimse.
* Özne.
* Kimin yaptığı belli olmayan veya bilinmeyen.
* İstediğini yapmakta özgür, başına buyruk.
* Yaptıklarından sorumlu olacak durumda ve yaşta olan (kimse).
* Dörtlü final.
* Dürüst oyun.
* İşletmek için bir yere ödünç verilen paraya karşılık alınan kâr, getiri, ürem, nema.
* Kapitalist ekonomide, artık değerin değişikliğe uğramış...
* Faize verilen 100 kuruş karşılığında alınan bir yıllık faiz.
* Faizle ödünç para veren kimse, tefeci.
* Faizcinin işi, tefecilik.
* (parayı) faizle ödünç vermek.
* Faizlendirmek işi.
* Parayı faize verip işletmek, çoğaltmak, nemalandırmak.
* (para için) Faizi olan, faizle işlem gören.
* (para için) Faizi olmayan.