Büyük Türkçe Sözlük
* yola çıkacak kimse.
* Abbas bin Abdülmuttalib soyundan gelen, Bağdat merkez olmak üzere Ön Asya ve Kuzey Afrika'da 750-1258 tarihleri arasında hüküm süren sülâle.
* Kul.
* Köle.
* Safevîler devrinde İran'da yaşayan Türk oymaklarından biri.
* Anadolu'da yaşayan birtakım oymaklara verilen ad.
* Eskiden bazı gezgin dervişlere...
* bir şeyin olacağını önceden sezen kimseler için şaka yollu söylenir.
* Abdal olma durumu.
* Müslümanların, bazı ibadetleri yapabilmek için el, ağız, burun, yüz, kol, ayak yıkama ve başa, enseye ıslak el gezdirme, kulağı temizleme...
* abdest yoluyla arınmak.
* namaz kılmak için gerekli yıkama kurallarını yerine getirmek.
* ayak yoluna gitmek.
* yeniden abdest alma gereği ortaya çıkmak.
* yeniden abdest almak.
* Şeritgillerden, vücudu yassı, birbirine kenetlenmiş boğumları bulunan ve bazısı metrelerce boyda olan bir bağırsak asalağı, tenya, şerit.
* Gülgillerden, siyah ve yeşil boya çıkarılan bir bitki (Poterium spinosum).
* Abdest bozacak yer, ayak yolu, tuvalet.
* abdest bozmaya ihtiyaç duymak.
* abdest bozma ihtiyacı varken yok olmak.
* dindar.
* yaptığı işte kusuru olmadığını kesin olarak bilmek.
* azarlamak.
* Abdest almış bulunan veya abdesti bozulmamış olan.