Büyük Türkçe Sözlük
* Emir kulu.
* Buyuran, emreden (kimse).
* Buyrulmak işi.
* Buyurmak işi yapılmak.
* Sadrazam, vezir, beylerbeyi gibi yüksek devlet görevlilerince yazılan buyruk.
* İrade.
* Tabiat kanunlarına aykırı sonuçlar elde etmek iddiasında olanların başvurdukları gizli işlem ve davranışlara verilen genel ad, afsun, sihir...
* yapılmış bir büyüyü etkisiz duruma getirmek.
* yapılmış bir büyü etkisiz duruma getirilmek.
* büyü yolu ile etki altına almaya veya aldırmaya çalışmak.
* Biraz büyük, büyüğe yakın.
* Büyü yapan kimse, sihirbaz.
* Çevresindekileri çabuk ve güçlü olarak etkileyen kimse.
* Büyücünün yaptığı iş, sihirbazlık.
* Büyüğe yakışır, büyük gibi, büyüklere özgü.
* (somut nesneler için) Boyutları, benzerlerinden daha fazla olan, küçük karşıtı.
* (soyut kavramlar için) Çok, ortalamayı aşan.
* Niceliği çok...
* yapacağı bir şey hakkında kesin konuşarak övünmek.
* Dışkı, kaka.
* göden bağırsağını boşaltma gerekliğini duymak.
* Büyük baba, büyük anne ile bunların evli oğullarından, gelinlerinden ve çocuklarından oluşan aile.
* Bazı ülkelerde kara ordusunda mareşale denk sayılan donanma subaylarının en yüksek aşamasındaki amiral.
* Büyük anne.