Büyük Türkçe Sözlük
* Çatıştırmak işi.
* Birbirine çattırmak, kavga ettirmek, birbirine düşürmek.
* çatıya ulaşmak.
* Uç uca, birbirine çatılan şeylerin bütünü.
* Sehpa.
* Alından geçerek başın çevresine çember gibi bağlanan bağ, kaşbastı.
* Bir işin bütününün...
* Çatkısı olan.
* Çift öküzlerini birbirlerine bağlayan çifte boyunduruklu ağaç.
* Çatık.
* Çatkın olma durumu.
* Çatkısı olmayan.
* aşırı sabırsızlık gösterenlere söylenen kaba bir uyarma.
* Çatlamış olan.
* Çatlamış yer.
* Çatlama.
* Deli.
* Pürüzlü, bozuk ses.
* Çirkin sesli, geveze, boşboğaz.
* Çatlak olma durumu.
* Çatlamış yer, çatlak.
* Delilik.
* Çatlamak işi.
* Tohumların dağılması için meyve kabuğunun yarılması, açılma.
* Dalgaların sığ kıyıya geldikleri zaman dökülüp köpürmesi, çatlak...
* Parçaları ayrılıp dağılmayacak biçimde yarılmak.
* Bir yüzeyde kırışıklar, çizgiler oluşmak.
* Aşırı yemekten, içmekten, yorgunluktan veya...
* elinden gelen her çareye başvursa da.
* Çatlatmak işi veya biçimi.
* Çatlatmak işi.
* Çatlak duruma getirmek.
* Çatlamasına yol açmak.
* Aklını kaçırmak.