Büyük Türkçe Sözlük
* Yiğit.
* Sözünün eri, güvenilir (kimse).
* Erkekçe, yiğitçe, merdane.
* Aşama, derece, rütbe.
* Evre, safha.
* Yapıda kullanılan dört köşe veya yuvarlak, kalınca sırık.
* Yiğitlik, erkeklik.
* zayıf, yanan (ışık).
* Kabuklarından aynıadla anılan bir reçine çıkarılan ve Antil adalarında yetişen bir ağaç (Calophyilum calaba).
* Bkz. ak asma.
* deve dikeni.
* Gök kuşağı, yağmur kuşağı.
* Çan çiçeğinin bir türü (Campanula medium).
* Mercanköşk.
* Ucunda, alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan, aydınlatmaya yarayan değnek.
* Mes'ut bir biçimde, mes'ut olarak.
* Sorumlu.
* sorumlu olmak.
* sorumlu görmek.
* Sorum, sorumluluk.
* sorumluluk yüklenmek.
* Sorumlu.
* Sorumluluk gerektiren.