İnanışta, ibadetlerde ve insani ilişkilerde Cafer es-Sadık’ın (ö. 148/765) görüşlerine dayanan bir Şii mezhebi. Bu mezhebe “İmamiye” adı da verilmiştir. Cafer b. Muhammed b. Ali b. Hüseyin’in kurmuş olduğu bir mezheptir. İmam Cafer es-Sadık ömrünü İslam’ı savunmak ve esaslarını yaymakla geçirmiştir. Emeviler döneminde kendini ilmî çalışmalara, tartışmalara ve ders öğretmeye vermiştir. İmam Sadık, dinî meseleleri çözümlerken diğer İslam mezheplerinin imamları gibi birinci derecede Kur’an-ı Kerim ve sünneti esas almıştır. Caferîler on iki imamı günahsız kabul ederler. Bu, onları diğer mezheplerden ayıran en önemli özelliklerinden biridir. Onlara göre sünnet, peygamber olsun, imam olsun masum kimsenin söz ve fiiline denir. Meşhur dört mezhep ile Şia’nın Caferiye kolunun kurucusu Cafer esSadık’ın görüşleri arasında birçok konuda yakınlık vardır.