1. Hiçbir şeyi bulunmayan, yiyeceği ve giyeceği için başkalarına muhtaç olan. “Zekâtlar Allah’tan bir farz olarak yoksullara, miskinlere... verilir.” (Kur’an-ı Kerim 9/60)
2. Kendisini geçindirecek zenginliğe sahip olmayan, ancak durumu da bilinmediği için kendisine sadaka verilmeyen ve kendisi de sadaka istemeyen kimse. Fakir, karnını doyuracak yiyecek ve gıda bulabilene denildiği hâlde, miskin bunu da bulamayan yoksul kişidir. “Yakın akrabaya, miskine, yolcuya (zekât ve sadakadan) haklarını ver…” (Kur’an-ı Kerim 17/26)
3. Allah’ın yüceliği ve büyüklüğü karşısında kendi varlığını önemsemeyen, evrendeki tüm yaratılanlarda Allah’ın eşsizliğini görebilen derin kavrayış sahibi kimse, derviş. “Bir kuru ağaç idim, yol üzre düşmüş idim,/Er bana kıldı nazar, taze civan oldum ben./Dünya cefasın almak, sonucu vefa imiş,/Cefayı ben vererek seni satın aldım ben./Yunus sen âşık isen adını miskin ko sen/Cümlesinden seçerek miskinliği aldım ben.” (Yunus Emre)
2. Kendisini geçindirecek zenginliğe sahip olmayan, ancak durumu da bilinmediği için kendisine sadaka verilmeyen ve kendisi de sadaka istemeyen kimse. Fakir, karnını doyuracak yiyecek ve gıda bulabilene denildiği hâlde, miskin bunu da bulamayan yoksul kişidir. “Yakın akrabaya, miskine, yolcuya (zekât ve sadakadan) haklarını ver…” (Kur’an-ı Kerim 17/26)
3. Allah’ın yüceliği ve büyüklüğü karşısında kendi varlığını önemsemeyen, evrendeki tüm yaratılanlarda Allah’ın eşsizliğini görebilen derin kavrayış sahibi kimse, derviş. “Bir kuru ağaç idim, yol üzre düşmüş idim,/Er bana kıldı nazar, taze civan oldum ben./Dünya cefasın almak, sonucu vefa imiş,/Cefayı ben vererek seni satın aldım ben./Yunus sen âşık isen adını miskin ko sen/Cümlesinden seçerek miskinliği aldım ben.” (Yunus Emre)
