1. Yerinde duran, yerleşik olan, yolcu olmayan, ikamet eden kimse. “Hareminde mukim idim bir zaman/Kâbe yolun ettim emn ile eman/Emrinde çöllerde olursam kurban/Bilirsin hayr ile şer padişahım.” (Hükmî)
2. Vatanında ya da vatanı hükmünde olan bir yerde on beş günden fazla kalmaya niyet eden kişi.
3. Kendi evinde ve beldesinde yaşayan kimse. Mukim olanlar namazlarını tam olarak kılarlar, oruçlarını tutarlar, cuma ve bayram namazlarını kılarlar, Kurban Bayramı’nda kurbanlarını keserler. “Şüphesiz ki Allah, namazı Peygamberinizin ifadesiyle, mukim için dört, misafir için ise iki rekât olarak farz kılmıştır.” (Hadis)
2. Vatanında ya da vatanı hükmünde olan bir yerde on beş günden fazla kalmaya niyet eden kişi.
3. Kendi evinde ve beldesinde yaşayan kimse. Mukim olanlar namazlarını tam olarak kılarlar, oruçlarını tutarlar, cuma ve bayram namazlarını kılarlar, Kurban Bayramı’nda kurbanlarını keserler. “Şüphesiz ki Allah, namazı Peygamberinizin ifadesiyle, mukim için dört, misafir için ise iki rekât olarak farz kılmıştır.” (Hadis)
