Üst
  1. M

    Şiir Sonun kara toprak!

    Sonun kara toprak! Kurulmuş taht gibi, masajlı koltuğuna, Ölmeyecekmiş gibi , uzanmış yatağına, Aslında, ölüm ağını atmış, sevdiği ruhuna, Ne kadar benlik etsende, sonun kara toprak. Ruh, bir nefeslik, nefis ise, bir anlık, Bilmeyen varmıki, nefes bir çekimlik, Birde duymuşlarki, çocuklar...
Geri