Büyük Córdoba Camii,
İspanya (8. yüzyıl)
Mağrip mimarisi ya da Moresk mimari; Endülüs,
Fas ve
Cezayir,
Tunus ve
Libya'nın olmak üzere Mağrip ülkeleri ve batı İslam dünyasında tarihsel olarak gelişen bir mimari tarzdır. Kuzey Afrika'daki Berberi kültüründen, İslam öncesi İberya'dan (Roma, Bizans ve Vizigotik) ve İslami Orta Doğu'daki sanatsal akımlardan etkileri harmanlayarak oluşan Mağrip mimarisi, nalkemer gibi özellikleri içeren bir tarz oluşturdu. Riad bahçeleri (simetrik dört bölümlü avlular), ahşap, sıva ve çini işçiliğinde ayrıntılı geometrik ve arabesk motifler stilin diğer özellikleri arasında yer aldı. Bu sanatsal gelişimin başlıca merkezleri, Cordoba, Kayrevan, Fes, Marakeş, Sevilla, Granada ve Tilimsan gibi bölge tarihindeki imparatorlukların ve Müslüman devletlerin başkentlerini içeriyordu.
İspanya ve
Portekiz'de Müslüman egemenliğinin sona ermesinden sonra bile, İspanya'da Mağribi mimarisinin mirası, Mağribi tekniklerinden ve tasarımlarından yararlanan ve bunları Hristiyan yapılarına uyarlayan Mudéjar tarzında sürdürüldü. Özellikle 19. yüzyılda, Mağribi tarzı sık sık taklit edildi. Avrupa ve Amerika'da "Doğu"ya karşı Romantizmin ilgisinin bir parçası olarak ortaya çıkan "Neo-Mağribi" tarzı bunun örneğidir. Bunun yanı sıra Mağribi mimarisi bu dönemde inşa edilen sinagoglarda da kullanılmıştır.
