1. Esmayıhüsnanın içerdiği tüm isimlerin anlamlarını kendisinde toplayan, gerçek ve mutlak olan tek ilaha işaret eden özel isim. 2.İsmicelal, İsmiazam, Lafzayicelal. Allah’ın varlığının delilleri her yerde bulunmaktadır. Maddi bir varlık olmadığı için insanlar Allah’ı doğrudan doğruya göremezler. Onun varlığı kalplerde daha iyi hissedilir. O, mutlak varlıktır, mükemmeldir, eksikliklerden uzaktır. Ona benzer hiçbir şey yoktur.
3. Kâinatın ve bütün varlıkların yaratıcısı, tek koruyucusu olan yüce ve tek varlık, Mabut, Tanrı, Rab, Mevla, Huda, yaratma ve bütün var olanlara emretme ile ilgili tüm sıfatları kendisinde toplayan yaratıcının özel ismi. “Allah iman edenlerin velisidir. Onları her türlü karanlıktan aydınlığa çıkarır. İnkârcıların velileri ise tağuttur. Onları aydınlıktan karanlıklara çıkarır…” (Kur’an-ı Kerim 2/257) “…İyi bilinmelidir ki, yaratmak da emir vermek de Allah’a mahsustur. Alemlerin Rabbi olan Allah pek yücedir.” (Kur’an-ı Kerim 7/54) Allah ismi, başka bir varlık için kullanılamaz. Hiçbir dilde anlam yönünden ve dilbilimsel olarak Allah kelimesini tam olarak karşılayacak bir kelime bulunmamaktadır. Allah kelimesinin çokluk biçimi yoktur. İslam dinine göre Allah, zatıyla bilinemez ve kavranamaz, ancak sıfatları aracılığıyla bilinir. Allah’ın sıfatları şunlardır: Vücut (Var olması), Kıdem (Ezelî olması, varlığının bir başlangıcı olmaması, bir var oluş tarihiyle kayıtlı olmaması), Beka (Ebedî olması, varlığının sonu olmaması), Muhâlefetün li’l-havâdis (Yaratılmış olanlara hiçbir şekilde benzememesi), Kıyâm bi-nefsihi (Varlığı kendinden olması, var olmakta başkasına muhtaç olmaması), Vahdaniyet (Zatında, sıfatlarında ve fiillerinde tek olması), Hayat (Hayat sahibi ve diri olması), İlim (Her şeyi bilmesi), Kudret (Her şeyi yapmaya gücünün yetmesi), İrade (Her şeyi dilediği gibi yapması), Semî (Her şeyi işitmesi), Basar (Her şeyi görmesi), Kelam (Kendine has konuşmasının olması), Tekvin (Dilediğini, dilediği gibi yaratması).
3. Kâinatın ve bütün varlıkların yaratıcısı, tek koruyucusu olan yüce ve tek varlık, Mabut, Tanrı, Rab, Mevla, Huda, yaratma ve bütün var olanlara emretme ile ilgili tüm sıfatları kendisinde toplayan yaratıcının özel ismi. “Allah iman edenlerin velisidir. Onları her türlü karanlıktan aydınlığa çıkarır. İnkârcıların velileri ise tağuttur. Onları aydınlıktan karanlıklara çıkarır…” (Kur’an-ı Kerim 2/257) “…İyi bilinmelidir ki, yaratmak da emir vermek de Allah’a mahsustur. Alemlerin Rabbi olan Allah pek yücedir.” (Kur’an-ı Kerim 7/54) Allah ismi, başka bir varlık için kullanılamaz. Hiçbir dilde anlam yönünden ve dilbilimsel olarak Allah kelimesini tam olarak karşılayacak bir kelime bulunmamaktadır. Allah kelimesinin çokluk biçimi yoktur. İslam dinine göre Allah, zatıyla bilinemez ve kavranamaz, ancak sıfatları aracılığıyla bilinir. Allah’ın sıfatları şunlardır: Vücut (Var olması), Kıdem (Ezelî olması, varlığının bir başlangıcı olmaması, bir var oluş tarihiyle kayıtlı olmaması), Beka (Ebedî olması, varlığının sonu olmaması), Muhâlefetün li’l-havâdis (Yaratılmış olanlara hiçbir şekilde benzememesi), Kıyâm bi-nefsihi (Varlığı kendinden olması, var olmakta başkasına muhtaç olmaması), Vahdaniyet (Zatında, sıfatlarında ve fiillerinde tek olması), Hayat (Hayat sahibi ve diri olması), İlim (Her şeyi bilmesi), Kudret (Her şeyi yapmaya gücünün yetmesi), İrade (Her şeyi dilediği gibi yapması), Semî (Her şeyi işitmesi), Basar (Her şeyi görmesi), Kelam (Kendine has konuşmasının olması), Tekvin (Dilediğini, dilediği gibi yaratması).
