Kaptan43
5 Yıldızlı Kaptan
- Katılım
- 16 Nisan 2013
Komşuluk ilişkilerine ve insanlığa önem veren bir zat, tanıdığı bir sağıra, komşusunun hasta olduğunu haber verdi. Bunun üzerine o sağır, komşusunun hatırını sorması gerektiğini, fakat bu sağır kulakla nasıl yapacağını düşündü. Kendi kendine, “İnsan hasta olunca sesi de zayıflar. Komşudur gitmek lazım. Fakat söylediklerini bu kulakla duymam mümkün değil. En iyisi dudakları kıpırdayınca söylediklerini tahmin eder, ona göre konuşurum” dedi.
Ziyarete gittiğinde komşusuyla arasında şöyle bir konuşma geçebileceğini düşünerek, hazırlık yaptı.
“Ey benim dertli komşum! Nasılsın?” derim. O da bana, “İyiyim, hoşum” der. Ben, “Allah’a şükürler olsun “ derim. Sonra ne tür yemekler yediğini sorarım. O da herhalde bana, “Şerbet içtim veya mercimek çorbası verdim” der. Ben de, “Afiyet olsun” dedikten sonra, tedavi için hangi doktorun geldiğini sorarım. O, “filan hekim” deyince, “O doktorun ayağı çok uğurludur. İşini bilen biridir. İyi ki onu çağırmışsınız. O doktorla hastalığın iyileşti sayılır” derim.
Sağır kafasında kurguladığı bu senaryoya göre komşusunun ziyaretine gitti. Selam verip bir köşeye oturduktan sonra, “Nasılsın komşum?” diye sordu. Hasta, “Çok fenayım, ölüyorum.” Sağır, “Allah’a şükürler olsun” deyince hastanın canı sıkılır. Komşusunun bu sözü onu kırar. Şükrün sırası mı diye düşünürken, sağır sorar: “Ne yiyorsun?” Hasta o kızgınlıkla, “Zehir zıkkım” diye cevap verir. Sağır yine önceden tasarladığı gibi tebessüm ederek: “Afiyet olsun” der. Bunun üzerine hasta iyice sinirlenir, fakat belli etmez. Sağır sormaya devam eder: “Tedavi için hangi hekim geliyor?” Artık dayanamayan hasta bütün öfkesiyle, “Kim gelecek? Azrail geliyor. Sen nasıl komşusun? Defol git başımdan” diye bağırır. Bunun üzerine sağır olanca sakinliğiyle, “O mu geliyor? Onun ayağı çok uğurludur. Sevin neşelen. Hastalığın iyileşti sayılır” diye cevap verir.
Hasta, böyle bir komşusu olduğu için çok üzülür. “Meğer biz bu komşuyu tanıyamamışız. Can düşmanımızmış” diye düşünür. Sağır, bir müddet sonra müsaade isteyerek kalkar ve komşuluk hakkını ödediğini düşünerek sevinçle komşusunun evinden ayrılır.
Ziyarete gittiğinde komşusuyla arasında şöyle bir konuşma geçebileceğini düşünerek, hazırlık yaptı.
“Ey benim dertli komşum! Nasılsın?” derim. O da bana, “İyiyim, hoşum” der. Ben, “Allah’a şükürler olsun “ derim. Sonra ne tür yemekler yediğini sorarım. O da herhalde bana, “Şerbet içtim veya mercimek çorbası verdim” der. Ben de, “Afiyet olsun” dedikten sonra, tedavi için hangi doktorun geldiğini sorarım. O, “filan hekim” deyince, “O doktorun ayağı çok uğurludur. İşini bilen biridir. İyi ki onu çağırmışsınız. O doktorla hastalığın iyileşti sayılır” derim.
Sağır kafasında kurguladığı bu senaryoya göre komşusunun ziyaretine gitti. Selam verip bir köşeye oturduktan sonra, “Nasılsın komşum?” diye sordu. Hasta, “Çok fenayım, ölüyorum.” Sağır, “Allah’a şükürler olsun” deyince hastanın canı sıkılır. Komşusunun bu sözü onu kırar. Şükrün sırası mı diye düşünürken, sağır sorar: “Ne yiyorsun?” Hasta o kızgınlıkla, “Zehir zıkkım” diye cevap verir. Sağır yine önceden tasarladığı gibi tebessüm ederek: “Afiyet olsun” der. Bunun üzerine hasta iyice sinirlenir, fakat belli etmez. Sağır sormaya devam eder: “Tedavi için hangi hekim geliyor?” Artık dayanamayan hasta bütün öfkesiyle, “Kim gelecek? Azrail geliyor. Sen nasıl komşusun? Defol git başımdan” diye bağırır. Bunun üzerine sağır olanca sakinliğiyle, “O mu geliyor? Onun ayağı çok uğurludur. Sevin neşelen. Hastalığın iyileşti sayılır” diye cevap verir.
Hasta, böyle bir komşusu olduğu için çok üzülür. “Meğer biz bu komşuyu tanıyamamışız. Can düşmanımızmış” diye düşünür. Sağır, bir müddet sonra müsaade isteyerek kalkar ve komşuluk hakkını ödediğini düşünerek sevinçle komşusunun evinden ayrılır.
