Sığın - Yaşayan En İri Geyik Türü

Sığın, sığın geyiği, taçboynuzlu geyik ya da mus, geyikgiller familyasının ve karacagiller alt familyasının monotipik Alces cinsinden, Kuzey Avrasya ile Kuzey Amerika'da yaşayan, kürek boynuzlu ve boynu sakallı, yarı sucul iri bir geyik türüdür. Yaşayan geyik türleri içinde en iri olanıdır. Diğer geyik türlerinin aksine yalnızcıl bir hayvandır ve sürü oluşturmazlar. Hantal ve yavaş olsa da ürktüğünde ya da kızdırıldığında şaşırtıcı biçimde hızlı ve saldırgan olabilmeleriyle ünlüdür. Sonbaharda, Eylül ve Ekim aylarındaki çiftleşme döneminde erkekler arasında sık sık kavga çıkar. Gündüzleri beslenen sığınların ana düşmanları kurt, ayı ve insandır.

En fazla sığın barındıran ülkeler içinde ilk sırayı Kanada (500.000 ~ 1.000.000) alır ve onu sırasıyla Rusya (700.000 ?), İsveç (300.000 ~ 400.000 ), Norveç (120.000), Finlandiya (115.000) izler.

19. yüzyıl ortalarına kadar Kafkasya'da oldukça yaygın olan ve Türkiye'de de görülen Alces alces caucasicus (Kafkas sığını) alt türünün popülasyonu bu tarihten sonra aşırı avlanma ve yaşam alanlarının yok olması yüzünden azalmaya başlamış ve nihayet 1810 yılında soyu tamamen tükenmiştir.

Ortalama olarak, yetişkin bir sığının omuz yüksekliği 1,8-2,1 m dir. Erkekler 380-720 kg, dişiler 270-360 kg ağırlığındadır. Sığın alt türleri içinde en büyüğü omuz yüksekliği 2,1 m ve ortalama ağırlığı erkeklerde 634,5 kg ve dişilerde 478 kg olan Alaska alt türüdür. Erkek sığınlardaki en büyük ölçü kaydı olarak Yukon Nehrinde Eylül 1897 tarihinde tutulan kayıttır ve bu kayda göre omuz yüksekliği 233 cm, ağırlığı ise 820 kg dır. Günümüzde bizondan sonra Kuzey Amerika ve Avrupa'nın en büyük ikinci memelisidir. Ömrü ortalama 15-25 yıldır.

Geyikgiller familyasının diğer türlerinde ağaç gibi dendritik dallanma gösteren boynuzlar, tıpkı erkek alageyiklerde (Dama dama) olduğu gibi erkek sığınlarda (Alces alces) da el ayasına benzeyen palmat ("kürek boynuz") biçimlidir.

Genellikle ergin erkeklerde boynuzlar 1,2 m ile 1,5 m arasındadır. Avrupa'daki alt türünün (A. a. alces) boynuz açıklığı 1,35 ve boynuz ağırlığı da 20 kg dır. Sığın alt türleri içinde en büyük boynuza sahip olanı boynuz açıklığı 1,8 m olan Alaska'daki alt türüdür. Alaska sığını gelmiş geçmiş en büyük geyik türü olan fosil İrlanda sığını (Megaloceros giganteus) türüyle aynı omuz yüksekliğine (2,1 m) sahip olsa da ondan boynuz açıklığı (Alces alces gigas: 1,8 m; Megaloceros giganteus: 3.65) ile ayrılır. Yine de Alaska sığını yaşayan en büyük geyik konumundadır. Alaska alt türünde en yüksek boynuz ölçüsü 10-12 yaşlarındaki erkeklerde görülmektedir.

Genç sığının ikinci yaşında çıkan ilk boynuzları çok kısadır. Ertesi yıl her iki yanda da iki uçlu bir çatal boynuz oluşur ve ardından da bunlardan üç boynuz ucu gelişir. Sığınların yaş tespitinde boynuz sayısı ölçü alınmaz. Kışın attıkları boynuzların yenisini Nisan-Temmuz aylarında çıkarırlar.

Sığınlar çoğunlukla gündüz beslenen gündüzcül hayvanlardır. Diğer geyik türlerinin aksine yalnızcıl bir hayvandır ve sürü oluşturmazlar. Çiftleşme döneminde çok nadiren bir araya gelip geçici ufak grup oluşturabilirler. Sonbaharda, Eylül ve Ekim aylarındaki çiftleşme döneminde, çok eşli olan erkek sığınların birkaç dişi bulmak için aranırken karşılaşan erkekler arasında sık sık kavga çıkar. Her iki cins de çiftleşmek için birbirlerini ararlar. Erkekler bu dönemde 500 metre uzaktan duyulabilen kalın böğürme sesleri çıkarırlar. Buna karşılık dişilerin çıkardığı sesler daha hafif feryadımsı seslerdir.

Dişilerde gebelik süresi 8 aydır ve bu sürenin sonunda Mayıs ya da Haziran aylarında 1 (ya da 2) yavru yaparlar. Kahverengi görünümlü annelerinin aksine yeni doğan sığın yavruları kızılımsı renktedir. Yavrular annelerinden ancak sonraki yavru doğmadan hemen önce ayrılırlar.

Sığınlar bataklıklara uyum sağlayan genişlemiş parmaklara sahiptir. Diğer geyik türleri gibi otçul bir hayvan olan sığınların besini karacıl ya da sucul değişik bitki ve meyvelerdir. Söğüt, titrek kavak , akçaağaç ve huş gibi ağaçlarının taze filizleriyle de beslenirler. Karadaki besinleri sodyum açısından fakir olduğu için bu ihtiyacını sudaki lotus ve nilüfer gibi su bitkilerinden sağlar. Kışın ana yollardaki kar ve buzları eritmek üzere dökülen tuzları yalamak için sık sık yolda görülebilirler. Su bitkileri kalori açısından fakir olsa da sığınların besinlerinin yaklaşık yarısını oluşturur. Yetişkin sığınlar vücut ağırlıklarını korumak için günde 9,770 kalori almaları gerekir. Tipik bir sığın 360 kg ağırlığındadır ve günlük 32 kg besin tüketir.