Bizim Çocuklar

Bizim Çocuklar​

Ne koç yaymaca var, ne inek gütme
Ne yığın yığma var, ne tırmık çekme
Ne tokat yeme var, ne de bir tekme
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Odasında sepet sepet oyuncak.
Parka gitse, türlü türlü salıncak.
Karnı hep tok, üstü başı kalıncak,
Ama mutlu değil, bizim çocuklar

Çarşıya gidince isteği bitmez,
Servis olmayınca okula gitmez,
Anneye babaya hiç yardım etmez,
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Daha büyümeden ister telefon,
Markasını sorma elbette ayfon,
Yalan söylemiyom sen de görüyon,
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Ona hizmetcidir evdeki herkes,
Sakın incinmesin Prens, prenses
Annesi onlardan çok çalışır ders,
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Bak gerçek dünyaya böyle mi hayat?
Çocuklarda değil bizde kabahat.
Çocuk yetiştirmek bir büyük sanat,
Ondan mutlu değil bizim çocuklar.
Çocuk yetiştirmek en büyük sanat,
Ondan mutlu değil bizim çocuklar.

15.10.2018
Sami BOZBIYIK

Çok cook güzel yazılmış bu şiir...bu zamanı harika anlatmış şair.... teşekkürler

Söyleyecek söz yok şiir yerinde ve yerine göre yazılmış. Teşekkürler Denizkızı