Hayvanlar Alemi Dünya'nın Renkli Hayvanları

Renk doğada bir eş bulma yöntemi, tehlikenin yakın olduğuna dair bir işaret, yiyecek arayışında hayati bir ipucudur. Dünya sonsuz bir renk karışımına sahip ve her bir canlı bir hikayeyi anlatıyor.

Dünyanın belirli yerlerinde bulunan, gerçekte var olduğuna çok şaşıracağınız birçok hayvan var. Bu canlıların bazılarını vahşi doğada tespit etmek oldukça zor. Bazıları da renkli görünümleriyle hemen göze çarpar. Doğanın büyüleyici yanlarını ortaya koyan bu hayvanlar, ilk bakışta photoshop programlarıyla renklendirilmiş gibi görünse de hepsi tamamen gerçek. İşte alışılmışın dışındaki görünümleriyle göz kamaştıran renkli hayvanlar …

Mandril (Mandrillus sfenks)​

Mavi ve beyaz yanaklarla parlak kırmızı burunlu mandril en renkli memelilerden biri. Ekvator Afrika'sına özgü bu maymunun yüzünün yanı sıra arka ucunda canlı mavi, kırmızı ve mor renkte bir derisi var. Sarı sakalının yanı sıra vücudun kalanı kahverengidir. Mandriller baskın bir erkek tarafından yönetilen dişilerin ve gençlerin olduğu gruplar halinde yaşıyor. Bu gruplar, yüzlerce bireyden oluşacak şekilde bir araya gelebilir.

Mandril doğadaki en renkli hayvanlardan biri. Renkli görünümünün nedeni cinsel seçilimdir: En başarılı erkekler sürünün en büyük ve en renkli olanlarıdır. Bu tonlar testosterondan geliyor ve erkekler yaşlandıkça daha renkli oluyor. En renkli yüzlü erkekler grupta en yüksek sıralamaya sahiptir.

Ekoloji​

Yaşam alanı​

Mandril, Güney Kamerun, Gabon, Ekvator Ginesi ve Kongo'da bulunmaktadır. Mandriller, tropik yağmur ormanları ve orman-savan mozaiklerinde yaşamayı tercih etmektedir.[5] Ayrıca Mandriller, galeri ormanları, savan alanları, kıyı ormanları, kayalık ormanlar, tarım alanları ve dere yataklarında da yaşamaktadır.

Beslenme​

Mandriller, hem etçil hem otçuldur. Çoğunlukla bitki tüketen Mandriller, yüzün üzerinde bitki türü yemektedir. Ayrıca toprak ve mantar da tüketir. Mandriller, hayvan olarak çoğunlukla omurgasız hayvanları, özellikle de karıncaları, böcekleri, termitleri, cırcır böceklerini, salyangozları, örümcekleri ve akrepleri tercih etmektedir. Ayrıca bazen kuş, kaplumbağa ve kurbağa yumurtası, kirpi ve sıçan da yemektedir.

Wattle Cup Tırtılı (Calcarifera ordinata)​

Tırtıllar, kelebek ve güvelerin larvalarıdır. Kelebekler ve güveler, diğer böceklerden kolayca ayırt edilebilen ve 150.000'den fazla türü olan çok büyük bir grup olan Lepidoptera takımını oluşturur.

Gündüz aktif kelebek türlerinin çoğu çarpıcı bir şekilde renkli olabilirken, geceleri uçan güveler genellikle göze çarpmamalarını sağlayacak şekilde kahverengimsi grimsidir. Ergin kelebekler mahsule zarar vermez. Çoğu nektarla beslenir. Buna karşılık, tırtılların ısırıcı ve çiğneyici ağızları vardır ve büyük miktarlarda bitki dokusunu yiyip bitirebilirler. Birçok tür mahsullere zarar verir.

Seralarda ortaya çıkan en zararlı tırtıllar, tüm lepidopter familyalarının en büyüğü olan Noctuidae'ye (noktuidler veya baykuş güveleri) mensuptur. Bu familyanın erginlerinin çoğu gececildir. Tırtıllar çoğunlukla toprağın içinde pupalaşır. Sera bitkilerine zarar veren birkaç türü içeren diğer bir familya, yaprakbüken ailesi olan Tortricidae'dir. “Yaprakbüken” terimi, tırtılların genellikle kıvrık yapraklarda yaşadığı olgusuna gönderme yapar. Bazı türler tek bir mahsulle sınırlı olsa da çoğu polifagdır.

Wattle Cup tırtılı tatlı görünebilir ancak potansiyel yırtıcılar bu renkleri uyarı olarak görüp ondan kaçar. Tırtıl, tüberkül adı verilen çıkıntılı dikenlerle kaplı asit sarısı gövdesiyle arı sokmasından üç kat acı veren iğnelere sahip. Avustralya'ya özgüler ve renkli görünümleri yalnızca birkaç hafta sürer. Yavrulamadan sonra tırtıl donuk kahverengi bir güveye dönüşüyor.

Mantis Karidesi (Odontodactylus scyllarus)​

Okyanusun en etkileyici canlılarından olan tavus kuşu mantis karidesinin her santimetresi renk saçıyor. Yeşil, mavi, pembe ve sarı renkte olan mantis karidesi, şaşırtıcı rengini tropik okyanusların altındaki kayalık yarıklara gizlenmek için kullanıyor. Istakozların akrabası olan bu kabuklu hayvan, insanlardan çok daha geniş bir renk yelpazesini görebilir.

Dünyadaki en renkli hayvanlardan olan mantis karidesi UV ışığını algılayabilir ve insanların sahip olduğu üç renk algılayıcı reseptöre kıyasla 16 fotoreseptöre sahiptir: Yeşil, mavi ve kırmızı. Bu üç fotoreseptör bize gökkuşağının renklerini gösterirken mantis karidesinin gördüğü renkleri hayal edebilmek zor.

Mantis Karidesleri (Stomatopoda takımı) üyeleri, avlarını yakalamak için attıkları yumruklarla tanınırlar. Bunlar, dünyadaki en güçlü yumruklar olarak bilinirler. Bir Mantis Karidesi'nin yumruğu 10.000g gibi bir ivmeyle hızlanır ve saniyede 23 metre (83 km/h) hıza erişebilir. Bu ani yer değiştirme nedeniyle oluşan basınç dalgası o kadar güçlüdür ki, anlık olarak yumruğun etrafındaki su buharlaşabilir.

Tabii ki bu aşırı yüksek ivmeyi, birkaç milisaniyeliğine koruyabilir, yoksa hiçbir kas bu ivmeyi sağlayacak kadar güçlü değildir ve o kadar istikrarlı çalışamaz. Bu ıstakozun boyutları ve uzuvlarının küçüklüğü/hafifliği düşünülecek olursa, her ne kadar hala oldukça ilginç olsa da, çok daha anlaşılır hale geldiği görülecektir.

Büyük Kulaksız Kertenkele (Cophosaurus texanus)​

Bu kertenkele için parlak renk bir kur taktiğidir. Çiftleşme mevsiminde erkeklerin derisi kırmızı, mavi, yeşil ve sarıya dönüyor. Üç ila yedi santimetre uzunluğunda olan bu hayvan normalde Teksas, New Mexico ve Arizona'daki kayalık habitatlara uyum sağlamak için kum grisi renktedir. Dişiler de üreme mevsimi boyunca pembe veya turuncu gibi parlak renkler çıkarır.

Dünyanın en renkli hayvanlarından olan bu sürüngen rengini çeşitli şekillerde kullanıyor. Bu kertenkelenin kuyruğu siyah beyaz halkalara sahiptir ve potansiyel yırtıcıları savuşturmak için onu sallar. Kuyruk saldırı sırasında vücuttan koparsa canlıymış gibi hareket eder. Avcılar hareket eden kuyruğa odaklanır ve kertenkele kurtulmuş olur.

Kulaksız kertenkeleler en çok gün ışığında aktiftir; kış ve sonbahar aylarında kış uykusuna yatarlar. Bir yırtıcı tarafından yaklaşıldığında, savunma mekanizmaları kuyruklarını kaldırıyor ve sallıyor. Bölgelerini talep etmek için, yanal vücut sıkıştırma, baş sallama ve şınav kombinasyonu yapılır. Kulaksız kertenkeleler bir dereceye kadar homeostaz yapabilirler. Sıcaklık değişimine bir geri bildirim olarak, ısı iletim, konveksiyon ve radyasyon yoluyla elde ederler. Daha düşük sıcaklıklarda, ısıyı (kızılötesi radyasyon) absorbe etmek için vücutlarını geniş tarafa güneşe çevirerek vücut sıcaklıklarını yükseltirler. Vücut ısısını düşürmek için vücutlarını güneşe göre daha az emilim için hizalayabilirler. Daha yüksek sıcaklıklarda, yerden yükselen sıcaklığı önlemek için ağaca tırmanmak gibi iletim yoluyla vücut sıcaklıklarını düşürürler.

Kulaksız kertenkele, soğukkanlı metabolizmasına bağlı tuhaf bir savunma mekanizmasına sahiptir. Başının üst kısmında gündüzleri hızlı bir şekilde ısınmasına yardımcı olan "kan sinüsü" adı verilen küçük bir açıklığı vardır. Bununla birlikte, bir avcı yaklaştığında ve etkili bir şekilde püskürtüldüğünde kan kertenkelenin gözlerine de yönlendirilebilir. Yırtıcı hayvanın üzerine sıçrayan kan, kertenkelenin kaçması için yeterli zaman veriyor.

Mavi Halkalı Ahtapot (Hapalochlaena lunulata)​

Bu minik ahtapot, denizlerin en parlak renkli canlılarından biri olmasının yanı sıra dünyanın en ölümcül türlerinden biri. Zehri tükürüğünde gizli ve yetişkin bir insanı öldürecek kadar güçlü. Parlak mavi halkaları avcıları korkutuyor. Sadece 12 ila 20 santimetre uzunluğunda olan bu ahtapot zamanının çoğunu Pasifik ve Hint Okyanuslarının kaya havuzlarında ve mercan resiflerindeki yarıklarda saklanarak geçiriyor.

Mavi halkalı ahtapotlar, Hapalochlaena cinsini oluşturan, Japonya'dan Avustralya'ya Pasifik ve Hint Okyanusu'nun gelgit havuzu ve mercan resiflerinde bulunan dört çok zehirli ahtapot türünün ortak adıdır. Sarımsı derileri üzerinde hayvan tehdit edildiğinde belirgin şekilde renk değiştiren mavi ve siyah halkaları ile ayırt edilebilirler. Aralarında yengeç, keşiş yengeci, karides ve diğer kabukluların da bulunduğu küçük hayvanlar ile beslenirler.

Dünyanın en zehirli deniz hayvanlarından birisi olarak tanınırlar. Yaklaşık 12 ila 20 cm arasındaki küçük boyutlarına ve görece sakin yapılarına karşın tahrik edildiklerinde ve temas edildiğinde güçlü tetrodotoksin nörotoksini içeren zehirleri nedeniyle insanlar için tehlikelidirler.

Mavi halkalı ahtapotlar yaklaşık iki yıllık bir yaşam süresine sahiptir. Bu süre beslenme, sıcaklık ve yaşam alanındaki ışığın şiddetine göre değişiklik gösterebilir.

Gökkuşağı İspinozu (Erythrura gouldiae)​

Yetişkin erkek Gouldian ispinozu veya gökkuşağı ispinozu küçük bedeninde parlak mavi, yeşil, sarı ve mor renkler taşıyor. Avustralya'nın en renkli kuşlarından biri ve mavi bir kuyruğu var. Yüz renkleri değişir. Gouldian ispinozları açık, tropik ormanlık alanlarda yaşıyor ve ağaç oyuklarında yuva yapıyor. Türler, 1992 yılında Uluslararası Doğa Koruma Birliği tarafından Queensland'de nesli tükenmekte olan türler sınıfına alındı ve hala hayvan otlatma ve yangın kaynaklı habitat tehditleri yaşar. Koruma çabalarından sonra bugün vahşi doğadaki sayıları hala 2.500'den az ancak artıyor.

Gouldian finch, Lady Gouldian finch ya da en bilindik adıyla gökkuşağı ispinozlarının ana vatanı Avustralya. İlk gökkuşağı ispinozu 1844 yılında kuşbilimci John Gould tarafından keşfedildi. Gökkuşağı ispinozları, vahşi doğada, tercihen kuru ama bol su ve bitki örtüsü ile ılıman iklimi severler.

Günümüzde petshoplarda rahatlıkla gökkuşağı ispinozu bulmak mümkün. Gökkuşağı ispinozları için uygun ortam yaratan kuş üreticileri ülkemizde de gökkuşağı ispinozu yetiştirebiliyor.

Üreme mevsimi dışında gökkuşağı ispinozları genellikle uzun kuyruklu ispinozlar ve maskeli ispinozlardan oluşan karışık sürülere katılır. Üreme mevsimlerinde kaba dağ eteğindeki yamaçlarda bulunurlar. Kuru mevsimde çok daha göçebe olurlar ve yiyecek ve sularının bulunduğu her yere taşınırlar.

Panter Bukalemunu (Furcifer pardalis)​

Bu çarpıcı bukalemun (Furcifer pardalis), dünyanın en renkli sürüngeni olabilir. Panter bukalemunu, Madagaskar'ın tropikal ormanlarına özgü ancak Mauritius ve Reunion adalarına da getirildi.

Panter bukalemunu, turkuazdan koyu maviye dek değişebilen pullarıyla parlak yeşil ve kırmızı renktedir. Açlık, korku ve rahatlamaya tepki olarak renk değiştirir. Yaklaşık 20 saniye içinde ruh hallerine göre tamamen farklı bir renkte olabilirler. Panter bukalemunu orman zeminlerinde yaşar ve cırcır böcekleri, çekirge, hamam böceği ve diğer böcekleri yer.

Panter bukalemun, bilimsel ismiyle Furcifer pardalis olarak bilinen bu hayvan Madagaskar'ın doğu ve kuzeyinde yaşar. Panter bukalemun erkeği dişiden hem daha büyük hem de daha renklidir. Yetişkin bir erkek 20 santimetreye kadar ulaşabilir. Panter bukalemunlar bulunduğu bölgeye göre kırmızı, yeşil, veya mavi gibi oldukça değişik renklere sahiptir.

Bukalemunların bulundukları çevreye uyum sağlamak amacıyla renklerini değiştirebileceklerine dair yanlış bir kanı vardır. Aslında durum böyle değildir. Bukalemunlar genelde çevresine uyumlu bir renk çeşitliliğine sahiptir. Fakat erkek bukalemunlar, bir dişinin ya da rakip bir erkeğin varlığında uyarılarak renk değiştirir. Kısacası, bir bukelamun daha uyarılmış bir hale geldikçe rengi daha sarı, turuncu ve kırmızı olur. Yani çevresindeki renge uyum sağlamak yerine daha görünür bir hale gelir.

Deniz Alakargası (Coracias caudatus)​

Doğadaki en renkli hayvanlardan olan bu çarpıcı kuşun (Coracias caudatus) soluk leylak bir göğsü, turkuaz kuyruk tüyleri ve koyu mavi kanatları var. Sahra altı Afrika'ya özgüdür, aynı zamanda Kenya ve Botsvana'nın ulusal kuşudur.

Deniz alakargası göçmendir. Her kış sıcak iklimlere seyahat eder. Açık ormanlık alanlarda ve savanlarda yuva yapmayı tercih eder. Yerdeki böcekleri, salyangozları ve kertenkeleleri avlarken ağaçlara veya direklere tünemekten hoşlanırlar.

Deniz alakargası (Coracias caudatus) gökkuzgunları (coraciiformes) takımına ait bir kuş familyasıdır. Sahraaltı Afrika ve Arap Yarımadası'nın güneyinde ağaçlık savan bölgelerde bulunur.

Ağaç kovuklarına yuva yapan dişi alakargalar her yumurtlamada 2 ile 4 arasında yumurta bırakırlar. Erkek ve dişiler birlikte kuluçkaya yatar. Üreme döneminde yuvanın savunmasında oldukça saldırgan olurlar. 18-20 günlük kuluçka süresi geçirirler. Kuluçka dönemi sonunda yavrularının yumurtadan çıkabilmesi için yumurtaları kendileri kırarlar.

Deniz alakargası Afrika'nın her yerinde yaşıyor ve koruma statüsü “en az endişe verici” kategorisinde.

Mandarin Balığı (Synchiropus splendidus)​

Turuncu, kırmızı veya sarı dalgalı çizgilerle mavinin hakim olduğu Mandarin balığı, Pasifik Okyanusu'na özgüdür. Diğer adıyla Mandalina balığı mavi rengini, ışığı yansıtan hücreler olan ve mavi pigment de içeren kromatofordan alıyor. Kromatoforlar çok çeşitli amfibi, balık, sürüngen, kabuklu ve kafadanbacaklılarda bulunur. Ancak Mandarin balığı, hayvanlar aleminde mavi rengin bu şekilde oluştuğu bilinen iki türden biri. Dolayısıyla doğadaki en renkli hayvanlar arasında. Diğeri yakından ilişkili bir tür olan Synchiropus picturatus'tur.

Mandarin balığı olarak da bilinen mandalina balığı bir okyanus canlısıdır. Doğal yaşam alanı Filipinler ile batı Avustralya arasında kalan bölgedir. Genellikle resiflerin arasındaki kumluk bölgelerde, gruplar ya da çiftler halinde yaşam sürer. Bazen mandarin goby olarak adlandırılsa da goby ailesine değil, dragonet ailesine mensuptur.

Mandalina balığını diğer balıklarla karıştırmak pek mümkün değildir. Akvaryumda yetiştirilen resif balıklarının tartışmasız en cazip renklisidir. Kurulu resif akvaryumuna ihtiyaç duyar. Doğru akvaryum tesis edildiği sürece bakımı kolaydır. Beyaz beneğe karşı direnci çok yüksektir. Erkek mandalina balıkları dişilere göre daha iridir ve sivri sırt yüzgecine sahiptir.

İdeal resif akvaryumu sıcaklığına ihtiyaç duyar mandarin balığı. Yani akvaryum sıcaklığı 23 ile 29 santigrat dereceler arasında olmalıdır. Orta boylu bir balıktır. En fazla 8 santimetre boya ulaşır.

Tavus Kuşu Örümceği (Maratus volans)​

En renkli hayvanlardan tavus kuşu örümceğinin küçük gövdesinden ışıltılı maviler, yeşiller, turuncu ve sarı tonlar yayılır. Düzinelerce tavus kuşu örümceği türü var ve bilinmeyen bir o kadar daha olabilir. Parlak rengi potansiyel eşlerini etkilemesini sağlar. Erkekler rengarenk vücutlarını göstererek bir dişiyi etkileme umuduyla vücudunu ve bacaklarını ileri geri salladığı bir dans yapar. Ancak bedeli ağırdır: Bu cesur girişim başarısız olursa yani dişi etkilenmezse o erkeği yer.

Bu örümcekler yaklaşık 5 milimetre uzunluğundadır. Salticidae familyasının türlerinin çoğuna benzer şekilde sıradan bir morfolojiye sahiptirler. Gözler tipik bir pozisyondadır ve neredeyse kare şeklindedir. Ön orta göz çifti daha büyüktür ve görsel olarak gelişmiştir.

Birinci, ikinci ve dördüncü bacağın uzunluğu benzerdir. Erkeğin üçüncü çift bacağı Maratus volans Ayaktan bacakların geri kalanından daha uzundurlar. Ek olarak, kur sırasında önemli bir rol oynayan süs eşyaları sunarlar.

Spesifik olarak, üçüncü bacak çiftinin metatarsal, yoğun bir siyah seta tutamı ve tarsiyi süsleyen nispeten kalın beyaz bir seta kümesi ile kaplıdır. Karın, dorsoventral olarak düzleştirilmiş uzun ve oval bir şekle sahiptir. Sırt bölgesi, yana doğru devam eden bir epidermis ile sağlanır. Bu epidermal kıvrımlar, karnın normal genişliğini aşar ve yarı ovaldir. Bunlar yanlara doğru katlanır ve hatta karnın altına katlanır.

Bu kıvrımlar, erkeklerin kur yapması sırasında tam genişliğine kadar genişleyebilir. Dişiler karındaki bu kıvrımlardan yoksundur ve daha sağlam olma eğilimindedir.

Kırmızı Gözlü Ağaç Kurbağası (Agalychnis callidryas)​

Dünyadaki en renkli hayvanlardan biri olan ağaç kurbağası gündüzleri uyurken vücut çizgilerini ve kırmızı gözünü gizleme becerisine sahip. Çoğunlukla yeşil görünen bu kurbağa yağmur ormanlarındaki bitki yapraklarına kamufle oluyor. Kırmızı gözlü ağaç kurbağası uykudayken rahatsız edilirse iri kırmızı gözlerini birden açarak onu yemek üzere olan hayvanı korkutur.

Yetişkinler canlı yeşil renktedir ve beyaz karınlıdır. Yanları krem veya sarı çizgilidir. Uçları turuncu renkte olan mavi ayakları ile dikkat çekiyor. Kırmızı gözlü ağaç kurbağası (Agalychnis callidryas), ağaç kurbağaları (Hylidae) familyasından bir kurbağa türü.

Küçük boyutlarda bir ağaç kurbağasıdır, yaklaşık 7 cm büyüklüğe uzanabilirler. Sırt yüzeyi yeşilin çeşitli gölgeleri ve karın yüzeyi beyazdır. Bu kurbağanın yan tarafları düşey beyaz çizgiler ve turuncu renkli ayak parmaklarıyla mor veya mavi renklidir. Karınlarındaki deri daha yumuşak ve naziktir, arkalarındaki ise daha kalın ve kabadır. Karnivordurlar, ekseriya böceklerle beslenirler. Cırcır böceği, Diptera, çekirge ve güveleri tercih ederler. Bazen küçük kurbağaları da yerler. Zehirli değildirler. Gözleri karanlıkta ışıldar gibi görünür.

Kırmızı gözlü ağaç kurbağaları, güney Meksika'dan merkezi Amerika boyunca, kuzey Kolombiya'ya yağmur ormanlarında yaşarlar. Tropikal iklim kuşağı içerisindeki her yer yaşamaları için uygundur.

Bazı Kırmızı gözlü ağaç kurbağaları ömürleri boyunca hiç yere inmezler. Yaklaşık 45 cm yükseğe zıplayabilirler.

Kırmızı Makav Papağanı (Ara macao)​

Birçok tropik kuş renklidir, ancak kızıl Amerika papağanı boyutu ve parlak kırmızı renkleri ile öne çıkar. Bu kuşlar çoğunlukla parlak mavi, sarı ve yeşil tonda kırmızı tüyler taşıyor.

Kırmızı makav papağanı (Ara macao) Güney Amerika ve Orta Amerika'ya özgüdür. Ortalama 1 metre boyundalar, Amerikan papağanı ailesinin en büyük üyelerinden biri. Sesli uluyan çağrıları tropikal ormanlarda tanıdık bir sestir.

Kırmızı makav papağanının nesli tehlikede değil, ancak habitat kaybı ve kaçak avlanma, popülasyonunda ciddi düşüşe neden oldu. Çarpıcı görünümleri ve zekaları nedeniyle uzun zamandır yasadışı evcil hayvan ticaretinin kurbanı oldular. Koruma çabaları ve ekoturizm, Orta Amerika'daki üreme alanlarının korunmasına yardımcı oldu.

Ara Macaw adı ya da Sümbül Papağanı ile de bilinen Macaw papağanları; rengarenk tüyleri, kocaman gagaları ve iri boyutları ile dikkat çeken canlılardır. Bu olağanüstü güzellikteki kuşların anavatanları Güney Amerika’dır. İri bedenleri türlerine göre değişecek biçimde en az 30 santimetre, en çok 90 santimetre uzunluğuna ulaşabilir.

Keskin zekâları ve öğrenme eğilimleri sayesinde eğitime açık olan Macaw papağanları konuşma konusunda da çok yeteneklidirler. İlgi ve sevgi görmeyi, oyun oynamayı çok seven bu kuşlar insanlarla da çok iyi iletişim kurarlar. 30 yıla kadar ömürleri bulunan bu dost canlısı papağanların ne yazık ki nesilleri tükenme tehlikesi ile karşı karşıyadır.

Mavi Taçlı Güvercin​

Taçlı güvercin, en yakın akrabası olan ortak kaya güvercini'nden önemli ölçüde farklı olan dünyanın en güzel ve canlı kuşlarından biridir. Her şeyden önce taçlı güvercin, bir ajur fanına çok benzeyen, ucunda püsküllü tüylerden oluşan alışılmadık bir tutamla dikkat çekiyor. Güvercin türüne bağlı olarak rengi parlaktır: mor, kestane, mavi veya açık mavi olabilir. Kuyruk, ucunda yuvarlatılmış, geniş, oldukça uzun 15-18 uzun kuyruk tüylerinden oluşur. Taçlı bir güvercinin gövdesi yamuk şeklindedir, hafifçe aerodinamiktir, kısa tüylerle kaplıdır. Boyun ince, zarif, baş küresel, küçük. Gözler kırmızı, öğrenciler bronz. Bir güvercinin kanatları iri, güçlü, tüylerle kaplıdır. Renkleri vücuttan biraz daha koyu. Kanat açıklığı yaklaşık 40 cm'dir.Uçuşta güçlü kanatların gürültüsü duyulur. Ayaklar pullu, kısa ayak parmakları ve pençeleri vardır. Bir güvercinin gagası piramit şeklindedir, oldukça güçlü, keskin olmayan bir uca sahiptir.

Taçlı güvercinin özellikleri:

• erkek ve dişinin görünüşü pek farklı değildir;
• akrabasından farklı olarak kaya güvercini büyük boyuttadır (bir hindiye benzer);
• güvercin yaşam beklentisi yaklaşık 20 yıldır (15 yıla kadar uygun bakımla esaret altında);
• göçmen olmayan kuş;
• doğal ortamında güvercin çok az uçar ve bu ona oldukça zor verilir;
• yaşam için bir çift oluşturur.

Güvercin, kraliyet arması nedeniyle Kraliçe Victoria'nın adını almıştır. Taçlı güvercinin ilk kuşları 1900'ün başlarında Avrupa'da ortaya çıktı ve Rotterdam Hayvanat Bahçesi'ne yerleştirildi.

Gökkuşağı Lori​

Çok çeşitli renkli türlerdir. Avusturalya, Solomon, Yeni Gine, Endonezya da bulunan adalara(Bali, Lombok, Timor, Flores vb.) kadar oldukça geniş bir alanda yerleşim gösterirler. Tropik yağmur ormanlarından savanlara kadar değişik iklimlerde bulunabilirler. Hatta medeniyetin yoğun olduğu bölgelerde de yerleşebilirler. Tercih ettikleri yerler, daha çok 200 metre yüksekliğe kadar olan alanlardır.

Genelde kuluçka dönemleri dışında büyük gruplar halinde ve çok gürültülü dolaşan türlerdir. Çok iyi birer tırmanıcılardır. İçlerinden bazı türleri, yem arayışı dışında da uzun mesafeler kat eder. Genelde açık denizler üzerinden bir adadan diğerine doğru uçarlar.

Genelde Lori Papağanları olduğu gibi çiçeklerin polenlerinden meyve özleri((Meyve nektarı) ve sulu yumuşak meyvelerden tüketirler. Bunların yanı sıra çok az miktarda ve sık olmamakla kaydıyla tohum da tüketirler. Ek besin olarak bir de böcekler ve larvalar, yedikleri arasındadır. Bunlar meyve bahçeleri ve ekim alanları(Meyve) açısından zararlı türler olarak mimlenmiş ve çiftçiler tarafından çok sevilmediklerinden avlanmaktadır.

Evcil olarak tercih edilen bir lori türüdür. Konuşma yetenekleri ve taklit yetenekleri çok fazladır. Yalnız kafes hayatını pek sevmezler. Ayrıca yüksek ötüşleri olan bir türdür. Çok hareketli ve sürekli aktif halde olmayı severler. Evcilleştiklerinde ilgisiz bırakmamak gerekir. Zira ilgi ihtiyacı yoğun bir türdür.

Evcilde üretimi en kolay tür Loridir. Yaşam süreleri 15 ile 20 yıl arasındadır. Bu türü beslediğinizde kafesten ziyade, oda tipi salmalarda yani geniş alanı olan kafeslerde beslemek gerekir. Bol bol tırmanma imkânı olması için ona göre bir düzen kurulmalıdır. Ayrıca banyo yapmayı da sevdiğinden sık sık da spreyle yıkanmalıdır. Oda ısısının 20 – 25 derecenin altında olmaması da bakımlarında çok önemli rol oynar.

Pempe orkide mantisi​

Çiçek mantisi, orkide mantisi olarak bilinen bu tür Güneydoğu Asya’nın yağmur ormanlarında görülmektedir. Çiçek parçalarına benzer vücut yapıları karakteristik özellikleridir. Bu yapıları sayesinde çiçekler üzerinde kamufle olarak korunma ve avlanma davranışları göstermektedir. Dişiler erkeklere oranla daha büyüktür. Besin olarak genellikle böceklerle beslenseler de kertenkele, kurbağa ve fare gibi kendinden büyük canlıları da yiyebilmektedir.

Hymenopus coronatus cinsinin en güzel temsilcilerinden biri olan bu böcekler benzer bir renge sahip oldukları için orkideden seçildi. Ek olarak, mantislerin gövdesinin özel yapısı nedeniyle, form taklitleri tezahür eder - bir dalda oturan çiçeği mükemmel şekilde taklit ederler.

Dişinin gövdesi yaklaşık 6 cm uzunluğunda, erkekler ise yarısı kadardır. Erkeklerde 8 karın kesimi, dişilerde altı tane vardır. Genç larva potansiyel yırtıcıları korkutup kaçırıyor, kırmızı-siyaha boyanmış. Yetişkin böcekler iyi uçar. Dişiler erkeklerden daha uzun yaşar. Orkide mantisinin arka ayakları yassı ve geniştir, şekli olarak çiçek yapraklarına çok benzer. Orkide doğada Hindistan ve Endonezya, Sumatra, Borneo, Tayland ve Malezya'nın yağmur ormanlarında yaşar. Mantislerin en önemlilerinden biri, onları dallar ve otların arasında bulmanın zor olduğudur.