Ülke Küba Cumhuriyeti

Küba, resmî olarak Küba Cumhuriyeti ( /ˈkjuːbə/; İspanyolca: República de Cuba, İspanyolca telaffuz: [reˈpuβlika ðe ˈkuβa]) Karayiplerde bir ada ülkesi. Küba, Isla de la Juventud ve birçok takımadaların yanı sıra, başlıca Küba adasından oluşur. Havana, Küba'nın en büyük şehri ve ülkenin başkentidir.

Santiago de Cuba ikinci en büyük şehirdir. Küba'nın kuzeyinde Birleşik Devletler (150 km uzaklıkta), batısında Meksika ve Bahamalar, güneyinde Cayman Adaları ve Jamaika ve güneydoğusundaki Haiti ve Dominik Cumhuriyetine kadar uzanır.

28 Ekim 1492'de, Kristof Kolomb karaya çıktı ve şu an Küba'ya ait olan adada İspanya Krallığı için hak iddia etti. Küba, 1898'de biten İspanya-Amerika Savaşına kadar İspanya'nın bir toprağı olarak kaldı, ve 1902'de Birleşik Devletler'den resmi bağımsızlık kazandı.

Küba 11 milyonu aşkın insanın yurdudur ve Karayipler'de en geniş yüzölçümüne sahip olmanın yanı sıra en kalabalık ada milletidir. Ada, etrafındaki sular tarafından ılıklaştırılmış bir tropikal iklime sahiptir.

Aynı zamanda Karayip Denizi'nin sıcak suları ve adanın Meksika Körfezi'nin karşısında olması adayı kasırgalara açık hale getirmiştir. 1232.5 km uzunluğundaki Küba Adası yeryüzündeki en büyük 13. adadır.

Bayrak​

Küba bayrağı ilk olarak İspanya'dan 1898 tarihinde kazanılan bağımsızlık sonrası kullanılmaya başlanmış, 20 Mayıs 1902'de de Amerika Birleşik Devletler'den özgürlüğüne kavuşan Küba devletinin bayrağı olmuştur.

Bayrak yatay olarak beş eşit şeritten ve göndere çekilen tarafta şeritlerin üzerine gelecek şekilde konumlandırılmş eşkenar üçgenden oluşmaktadır. Yatay şeritler mavi ve beyaz renklerin birbiri ardına sıralandığı şekilde meydana getirilmiştir. Kırmızı renk eşkenar üçgenin içerisinde ise tam üçgenin ortasına gelecek şekilde konumlandırılmış beyaz beş köşeli yıldız bulunmaktadır.

Tarihçe

Kolomb öncesi​

Küba yerlileri; Küba'nın ilk sakinleri Güney Amerika'dan adaya gelen Guanahatabey ve Kiboni Yerlileriydi. Adaya daha sonra yerleşen Taynolar (Antil Aravakları) çömlek ve alet yapımında belirli bir düzeye ulaşmış tarımcı ve barışçıl bir halktı. İspanyolların adada ilk koloniyi kurduğu sırada çoğunluğunu Taynoların oluşturduğu Yerlilerin sayısı 80-100 bin dolayındaydı.

Sömürge dönemi​

Kristof Kolomb'un birinci yolculuğunda keşfederek (28 Ekim 1492) İspanyol toprağı ilan ettiği Küba'da ilk kalıcı yerleşim 1511'de kuruldu. Sömürgecilerin baskı ve sömürüsü, salgın hastalıklar, açlık ve göçler yerli nüfusunu 5 bine kadar düşürdü. 18. yüzyıla girilirken bölgede sağlanan barış ve düzenle birlikte sömürgenin nüfusu 50 bine ulaştı. İspanya'dan düzenli gemi seferlerinin başlaması Havana'nın ticari ve stratejik önemini artırdı. Bu arada hayvancılığın, tütün ve şekerkamışı üretiminin artırılması ve işgücü için Afrika'dan çok sayıda köle getirilmesi adada köklü bir değişim yarattı. 1865'te köle ticaretinin sona ermesiyle ortaya çıkan işgücü açığını kapatmak için adaya sözleşmeli işçi olarak Meksika yerlileri ve Çinliler getirilmeye başladı.

Bağımsızlık ve sonrası 1901-1958​

19. yüzyılın sonlarından itibaren İspanya'nın şeker üretimi ve ihracatı için gerekli işgücü, sermaye, makine, teknik beceri, ve pazarları sağlamada yetersiz kalması Küba'yla olan siyasi ve iktisadi bağlarının giderek zayıflamasına yol açtı. Bu ortamda Amerikalı işinsanları şeker üretiminde ve ticaretinde güç kazanmaya başladı. İspanyolların adada gelişen özerklik talebine ödün vermemesi ve vergileri daha da artırması, On Yıl Savaşı'nın (1868 - 1878) başlamasına neden oldu. Sonunda İspanya Zanjon Sözleşmesi'yle (1878) siyasal ve ekonomik reformlar yapmaya söz verdi.

Adada sağlanan barış ortamı ekonomik bunalımın derinleşmesi yüzünden uzun süreli olamadı. 1895'te sürgündeki Kübalı şair ve gazeteci Jose Marti'nin sürgündeki siyasi örgütleri bir araya getirmesiyle gerilla taktiklerine dayanan bir bağımsızlık savaşı başladı. Buna karşı İspanya adaya 200 bin asker çıkardı. Savaş ortamının adadaki şeker üretimini durma noktasına getirmesi üzerine ada ekonomisinde etkin durumda olan Amerika Birleşik Devletleri'nin Havana limanında demirli Maine Gemisi'nin batırılmasını bahane ederek İspanya'ya savaş açmasına neden oldu.

İspanya'nın İspanyol - Amerikan Savaşı (1898) sonunda yenilmesinin ardından imzalanan Paris Antlaşması çerçevesinde öngörülen Küba'nın bağımsızlığı 1 Ocak 1899'da Amerika Birleşik Devletleri işgali altında yürürlüğe girdi. Küba Devleti'nin siyasal ve ekonomik çerçevesini belirleyici önlemler alan Amerika Birleşik Devletleri, Küba'nın iç ve dış ilişkilerinde söz sahibi olma ve Guantanamo Koyu'nda bir deniz üssü kurma hakkını aldıktan sonra birliklerini adadan çekti. (1901) İkinci Amerika Birleşik Devletleri müdahalesinden (1909) sonra seçimleri kazanan liberallerin adayı Jose Miguel Gomez döneminde rüşvet, yolsuzluk ve sosyal adaletsizlik üzerine kurulu bir yönetim biçiminin yolunu açtı. Özellikle Afrika kökenli kübalıların siyasal haklar ve daha iyi iş olanakları için giriştiği eylemler sert biçimde bastırıldı. Gomez'le birlikte örtülü bir diktatörlüğe dönüşen cumhurbaşkanlığı çoğu kez hileli seçimler ve askeri baskı yoluyla ele geçirilen bir makam durumuna geldi. 1933'te Amerika Birleşik Devletleri'nin desteğiyle Gerardo Machado'yu deviren Fulgencio Batista, en ünlü diktatör olarak uzun yıllar Küba yönetimine damgasını vurdu. Batista zamanında tarım ve hayvancılığın yanı sıra turizm ve kumarhane işletmeciliği de önemli bir gelir kaynağı haline geldi. Buna karşı işsizlik oranın yükselmesi, nüfusun büyük çoğunluğunun yoksulluk içinde kalması ve ekonominin giderek daha da dışa bağlanması Batista yönetimine karşı etkin bir muhalefetin doğmasına yol açtı.

Devrim ve sonrası​

1950'lerde komünist rejimi ele alan gruplardan birine liderlik eden Fidel Castro, Moncada Kışlası'na düzenlediği başarısız bir baskından (1953) dolayı bir süre hapis yattı. Daha sonra Meksika'ya giden Castro 1955'te 26 Temmuz Hareketi'ni başlattı. Arjantinli devrimci Che Guevara'nın da yer aldığı örgütün Aralık 1956'da Küba'da başlattığı gerilla hareketi, zamanla öteki gruplardan da destek alarak Batista'ya bağlı birliklere önemli darbeler indirdi. 1 Ocak 1959'da diktatör Fulgencio Batista'nın Küba'yı terketmesinin ardından Fidel Castro'ya bağlı bin kişilik bir kuvvetin Havana'ya girmesiyle yeni bir yönetim başladı.

Sosyalist Küba​

İktidara geldikten sonra köklü toprak reformu gibi adımlarla geniş bir kesimin desteğini kazanan Fidel Castro, ittifak kurduğu Küba sosyalist Halk Partisi ile birlikte yönetime ağırlığını koydu. Toprak kamulaştırmalarından zarar gören Amerika Birleşik Devletleri şirketlerinin baskısıyla Amerika Birleşik Devletleri yönetiminin uygulamaya başladığı iktisadi ambargo ve bunu izleyen Domuzlar Körfezi Çıkarması, Castro'nun SSCB ile yakın bir ilişkiye girerek sosyalist bir çizgiye yönelmesini hızlandırdı. Ertesi yıl Küba'ya yerleştirilen Sovyet füzeleri yüzünden patlak veren Ekim Füzeleri Bunalımı'nda Sovyet lideri Nikita Kruşçev'in geri adım atması Küba'nın SSCB ile olan ilişkilerini bir ölçüde bozdu.1960'larda Amerika Birleşik Devletleri baskısı yüzünden artan askeri harcamalar ekonomide sarsıntıya yol açtı. Aynı dönemde Küba, Latin Amerika'daki devrimci hareketlere verdiği destekten dolayı diplomatik yalnızlığa itildi.
1970'lerde ekonomide başlayan düzelme ile birlikte parti ve devlet istikrarlı bir yapıya kavuşturuldu. Bu arada Castro'nun yönetimdeki etkinliği de pekiştirildi. 1979 - 1982 arasında Bağlantısızlar Hareketi'nın dönem başkanlığını yürüten Küba'nın SSCB ile olan ilişkileri doğrultusunda Angola ve Etiyopya'ya asker göndermesi, bağlantısız bir ülke olan Afganistan'ın SSCB tarafından işgal edilmesine tepkisiz kalması Üçüncü Dünya'da bazı tepkilerle karşılaşmasına yol açtı. 1980'de Kübalı rejim muhaliflerine Amerika Birleşik Devletleri'ne gitme izninin verilmesinden sonra göç eden 120 bin Kübalı arasında adi suçluların ve akıl hastalarının bulunması ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Grenada'ya müdahalesi iki ülke arasındaki ilişkileri daha da gerginleştirdi. 1990'da Doğu Bloku'nu saran değişim dalgası siyasi olarak Küba'yı etkilemedi.

Soğuk Savaş sonrası​

Soğuk Savaş sonrasında kesilen Sovyet yardımı yüzünden iktisadi bir açmaza sürüklenen Küba, turizm yatırımlarına yöneldi ve kısıtlı da olsa özel yatırımlara izin verildi. Yine bu dönemde Amerika Birleşik Devletleri ile olan ilişkilerde kısıtlı bir iyileşme görüldü. 1990'ların sonlarından itibaren Çin Halk Cumhuriyeti ve Avrupa Birliği'ne yakınlaşan Küba, Latin Amerika'da da (özellikle Venezuela ve Bolivya) yeni müttefikler buldu. 31 Temmuz 2006'da Fidel Castro başkanlik görevlerini kardeşi Raul Castro'ya devretti ve 19 Aralık 2007'de koltuğunu bıraktı.Küba, devrim sonrasında hızlı bir yapılanma dönemi geçirmiştir.

Küba Bağımsızlık Savaşı​

1895-1898 yılları arasında yapılmış fakat başarısız kalmış anti-emperyalist bağımsızlık savaşı.

İspanya'nın Küba kolonisine vadettiği siyasi ve ekonomik reformları yerine getirme konusundaki başarısızlığı, On Yıl Savaşı'ndan sonra daha da artan bir huzursuzluğa neden oldu. Küba'nın bağımsızlığı için başlatılan yeni faaliyetler, New York'ta bulunan Küba Devrimci Partisi tarafından dile getiriliyordu. Bu faaliyetler, sürgüne gönderilen Kübalı yazar Jose Julian Marti'nin ve aralarında Antonio Maceo, Maxiomo Gomez y Baez, Calixto Garcia İniguez gibi diğer asi liderlerinin de bulunduğu birçok kişinin Küba'ya dönmelerini sağladı. Doğu Küba'da bir cumhuriyet kurdular ve İspanyollara karşı bir gerilla savaşı başlattılar. Bire bir savaştan kaçınan asiler, savaşı batıya kaydırdılar ve İspanyol Kuvvetleri, 1896'da , daha önce Kübalılarla savaşan General Weyler komutasına verildiğinde, başarılar elde edip, Havana'ya yaklaştılar. Havana'da konuşlanan general, Küba halkına karşı bir katliam başlattı ve binlerce kişinin ölümüne neden oldu.

1896'nın sonuna kadar İspanyollar asileri uzak tutmayı başarmışlardı. ABD gibi ülkeler, Kübalıları barbar gerillalar olarak lanse ederek insanları kışkırtıyorlardı. Bu kışkırtmalara Küba'da ABD Maine Savaş Gemisi'nin batırılmasına neden olacak bir ABD nefretine neden olmuştu. Batan gemi, İspanya ile ABD'nin de arasını açmış ve İspanya-Amerikan savaşını başlatmıştır.

Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri​

Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri (İspanyolca: Fuerzas Armadas Revolucionarias de Cuba; FARC), Küba Cumhuriyeti'nin anayasal ordusudur. Kökenleri Fulgencio Batista rejimine karşı savaşan İsyancı Ordudan gelir. 2 Aralık 1956 tarihinden Küba Devriminin zafere ulaştığı 1 Ocak 1959 tarihine kadar bu silahlı kuvvet başarıyla mücadele vermiş ve iktidarın alınmasından sonra düzenli orduya dönüşmüştür.

FAR, muharebe gereklerini yerine getirmesinin yanı sıra Küba toplumunun ekonomik ve sosyal yararına faaliyetlere de katkıda bulunacak şekilde örgütlenmiştir. FAR, Küba nüfusu ve yüzölçümü gözönüne alındığında Latin Amerika'daki en iyi ekipmana ve muharebe kabiliyetine sağlayan ordularındandır. Ordu özellikle Angola ve Etiyopya'daki muharebelere katılarak deneyim kazanmıştır.

İdeolojik arka plan : Küba Devrimci silahlı Kuvvetlerinin tüm kuvveti ülke topraklarının korunmasına adanmıştır. Yabancı bir ülkeden gelebilecek olası bir askeri saldırıya karşı savunmanın kapsamı bütün Kübalıların katılacağı bir Halk Savaşı olarak tanımlanan direnişle tanımlanmıştır. Küba Anayasasında sosyalist anavatanı savunmak her Kübalı için en büyük görev ve onur kaynağı olarak yer almıştır.

Doktrin : Küba'nın küçük bir ada ülkesi olması, sınırlı ekonomik kaynaklara sahip olması ve ABD'nin ülkeye karşı düşmanca ve saldırgan tutumu ülkenin Latin Amerika'daki diğer ülkelere göre kendine has bir askeri doktrin geliştirmesine sebep olmuştur.

Halk savaşı : Bu kapsamda geliştirilen Halk Savaşı tanımlaması, özellikle teknolojik ve sayısal üstünlüğe sahip düşman saldırısına karşı geliştirilmiştir. Buna göre toplumun bünyesindeki tüm varlıklar ülke savunması için kullanılır. Devrimin ve ülkenin korunması için tüm toplumun seferber edilmesi temel askeri doktrindir.

Teşkilat yapısı : FAR, dört bölüme ayrılmıştır:

• Kara Kuvvetleri (Ejército), düzenli kara ordusu, eski İsyancı Ordu
• Deniz Kuvvetleri (Marina de Guerra Revolucionaria) (MGR)
• Hava Kuvvetleri (Defensa Antiaérea y Fuerza Aérea Revolucionaria) (DAAFAR)
• Genç İşçi Ordusu (Ejército Juvenil del Trabajo) (EJT)

Düzenli ordudan ayrı olan silahlı kuvvetler örgütlenmeleri de bulunur:

• Milisler (Milicias de Tropas Territoriales) (MTT), bölgesel olarak örgütlenen eski Ulusal Devrimci Milislerinin devamıdır.
• Tugaylar (Brigadas de Producción y Defensa) (BPD), savaş döneminde üretimi geliştirmek için örgütlenmiştir.

FAR, bölgesel olarak üç orduya ayrılmıştır. Her ordunun komutası o bölgedeki karargâhta bulunmaktadır:

• Batı Ordusu (Ejército Occidental) Matanzas İlinden Pinar del Rio İline kadarki bölgeyi savunmakla görevlidir.
• Merkez Ordusu (Ejército Central) Villa Clara, Cienfuegos, Sancti Spíritus ve Ciego de Ávila illerinin savunmasından sorumludur.
• Doğu Ordusu (İspanyolca: Ejército Oriental) Señor Ejército (Esas Ordu) olarak da bilinir. Camagüey’den Guantánamo İline kadar bölgenin savunmasını yapar. Bu bölgeye adadaki ABD'ye ait Guantanamo Kampı ile sınır bölgesi de dahildir.

Genç İşçi Ordusu birlikleri üretim de görev alsalar da askeri eğitim görürler. Bu birliklerin yanı sıra Küba Sivil Savunması da orduya bağlıdır.

Muharebe geçmişi : Küba topraklarına karşı ABD tarafından desteklenen 1961 yılındaki Domuzlar Körfezi Çıkartmasının yanı sıra 1959-1965 yılları arasındaki Haydutlara Karşı Savaş sırasında Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri deneyim kazanmıştır. Bunun yanı sıra FAR, 1963 yılında Cezayir’de, 1973 yılında Suriye’de, 1978 yılında Etiyopya’da, 1975-1989 yılları arasında Angola’da görev yapmıştır. Bu uluslararası yardım görevlerinin en büyük ölçekli olanı Angola’daki MPLA iktidarına verilen askeri destektir. Küba birlikleri ırkçı Güney Afrika rejimine Afrika kıtasındaki ilk yenilgisini Cuito Cuanavale Muharebesinde yaşatmıştır. Angola’da toplamda 300 bin Küba askeri görev yapmış, asker sayısı muharebelerin zirveye ulaştığı dönemde 50 bine ulaşmıştır. Angola’da Küba uçakları da muharebelerde yer almış, operasyonlar sırasında büyük lojistik engeller aşılmıştır.

Günümüzdeki durumu : Sovyetler Birliği’nin çözülmesi ve Doğu Blokunun dağılmasından sonra Küba Devrimci Silahlı Kuvvetlerinin her türlü silah ve ekipman kaynakları bir anda kesilmiş oldu. Bu dönemde FAR her türlü sorunu kendi kısıntılı kaynaklarıyla çözme yolunu seçmek zorunda kaldı. 2000’li yıllara gelindiğinde ise Küba özellikle Rusya ve Venezuela ile askeri anlamda işbirliğini güçlendirmiş konumdadır.

Coğrafya​

Yengeç Dönencesi'nin hemen başında ve Meksika Körfezi'nin girişinde yer alır. Aynı adı taşıyan asıl büyük adanın yanı sıra 3,715'ten fazla ada ve adacığı kapsar. Önce doğuya, daha sonra güneye yönelerek bir yay biçiminde Antil Denizi'ni çevreleyen Antiller ada zincirinin önemli bir parçasını oluşturur. En yakın komşusu olan Haiti'ye 77, Bahamalar'a 140, Jamaika'ya 146, Amerika Birleşik Devletleri'ne 180, Meksika'ya 210 ve Cayman Adaları'na 240 km uzaklıktadır. Ülkenin ikinci büyük adası Juventud adasıdır. En yüksek noktası Turquino Doruğu'dur (2005 m). Toplam kara yüzölçümü 110,861 km²'dir. Yıllık ortalama sıcaklık 26 °C'dir. İki mevsimle belirlenen yarı tropikal bir iklime sahiptir. Eylül - Ekim ayları arasında görülen kasırgalar bazen büyük yıkımlara yol açmaktadır. Kıyılarının toplam uzunluğu 3735 km olup, Guantanamo Koyu'ndaki Amerika Birleşik Devletleri deniz üssüyle 29 km'lik kara sınırı vardır.

Yönetim​

Küba'nın tek parti egemenliğine dayalı sosyalist bir devlet yapısı vardır. Küba Komünist Partisi'nin (PCC) devlet yönetimindeki ağırlığı 1976 Anayasası'nda açıkça belli edilmiştir. 1965'te hazırlanmaya başlanan ve 1976'da halkoyuna sunularak yürürlüğe giren anayasaya göre yasama yetkisini Halk İktidarı Ulusal Meclisi (Asamblea Nacional de Poder Popular) kullanır. Devlet ve hükümet başkanı konumunda olan Devlet Konseyi başkanı, Bakanlar Kurulu'na başkanlık eder.Son değişikler ile beraber Komünizm anayasadan çıkartılmış olup Devlet Başkanının görev süresi sınırlandırılmıştır ve Devlet Başkanına yaş haddi getirilmiştir.

Din ve İnanç​

Küba anayasasında devletin diniyle ilgili bir madde yer almaz. Devlet din özgürlüğünü tanır ve farklı inançlar ve dinler aynı saygıyı görür. Küba Cumhuriyeti'nde dini kurumlar devletten ayrılır. Çok fazla inanan olmasa da ülkede yüzde 60 oranında Katolik, yüzde 5 oranında Protestan vardır.Diğer bir kısım ise bölgeye özgü Santeria dinine inanır.

Diller​

Resmi dili İspanyolcadır. Turistik merkezlerde ve otellerde İngilizce de konuşulur.

Demografi​

Küba'nın oldukça karmaşık bir yapı gösteren nüfusu, geçmiş yüzyıllarda adaya değişik etnik toplulukların yerleşmesinin ürünüdür. Kolomb öncesi dönemde sayıları 80-100 bin arası olan ada yerlilerinden günümüzde yalnızca adanın doğu ucunda yaşayan birkaç aile kalmıştır. Küba nüfusunun % 51'i mulattolar (Avrupalı ve Afrikalıların karışımı), % 37'si beyazlar, % 11'i siyahlar ve % 1'i de Çinlilerden oluşur. Çinli nüfus 19. yüzyılda demiryolu ve maden işleri için adaya getirilen Çinlilerin torunlarıdır. Doğum oranı 11.6/1000'dir.

Ekonomi​

Küba ekonomisi sosyalist ilkelere dayanan devlet kontrollü bir planlı ekonomidir. Son yıllarda özel sektör yatırımları artmakla beraber üretim araçlarının büyük bir kısmı devlet tarafından işletilir. 1992'de dış ticaretinin % 80'ini gerçekleştirdiği ve tarım üretimi için gereken sübvansiyonların sağlandığı SSCB'nin çöküşünden sonra oluşan depresif dönemden sonra tarımdan sanayiye geçmiştir. Aynı zamanda (özellikle Pinar del Rio'dan) iç göçler başlamıştır. İş gücünün % 21'inin çalıştığı tarım sektöründe şekerkamışı, tütün, turunçgil, kahve ve pirinç önemli üretim ve ihracat kalemlerindendir.

Sosyalist rejimde özellikle önem verilen balıkçılık ve hayvancılık yine önemli üretim kalemlerinden biridir. Turizm son yıllarda yeniden eski canlılığını kazanmıştır. Özellikle Kanada ve Avrupa Birliği'nden gelen turistler sayesinde turizm Küba ekonomisinin itici gücü haline gelmiştir. Çin, Kanada, İspanya ve Hollanda Küba'nın en büyük dış ticaret partnerleridir.Madencliliğin temelini ihracat kalemleri içinde önemli bir payı olan nikel oluşturur. (Dünya üretiminin % 6.4'ü). Kişi başına düşen GSMH yaklaşık 9.900 $'dır ve yaşam standardı hala 1990 öncesindeki seviyeye getirilememiştir. Bunun en büyük nedeni, Sovyetler Birliği tarafından yapılan hibe ve yardımların, Sovyetlerin 1991'de yıkılmasıyla birlikte kesilmesidir.Petrol konusunda en büyük destekçisi Çin'dir. Mühendis ve makina yardımı yapmaktadırlar. Ayrıca Venezuela'da Hugo Chávez'in iktidara gelmesiyle birlikte, bu ülkeyle yapılan ekonomi anlaşmaları da Küba'nın zor koşullara karşın yeni bir müttefik bulmasını ve bir ölçüde rahatlamasını sağlamıştır. Son yapılan değişiklikler ile beraber ülkede küçük işletmelere izin verilmiştir.Bununla beraber kişilere özel mülkiyet hakkı tanınmıştır.

Festivaller​

Ülkenin başkentinde geçekleştirilen Uluslararası Havana Bale Festivali önemli etkinliklerdendir. Ekimin son haftasından kasımın ilk haftasına kadar süren festival, dünyadan farklı bale topluluklarını bir araya getirirken, Küba balesinden de örnekler sergiler.

Başkentte düzenlenen bir diğer festival Havana Film Festivali'dir. Aralık ayının ilk iki haftasında düzenlenen festival, İspanyolca konuşulan ülkeler için oldukça önemlidir. Havana Karnavalı her yıl ağustos ayında düzenlenen renkli yürüyüşlere, gündüz-gece düzenlenen etkinliklere ev sahipliği yapan bir etkinliktir.

Aralık ayında düzenlenen Havana Uluslararası Caz Festivali de önemli müzik festivallerindendir.

Çeşitli festival ve etkinliklere ev sahipliği yapan Küba'nın önemli etkinliklerinden biri diğeri de mart ayında gerçekleştirilen Havana Bienali'dir.

Haziran ayında gerçekleştirilen Varadero Müzik Festivali, yerli ve yabancı müzisyenleri ağırlarken 10 farklı sahnede konserler gerçekleştirilir.

Ünlü şeflerin yemek yaptığı ve yerli-yabancı mutfaklardan lezzetlerin sunulduğu mart ayında gerçekleştirilen Uluslararası Mutfak Festivali, komünist devrimin başlangıç günü olarak kabul edilen 26 Temmuz'da düzenlenen Moncada Day gibi etkinliklerin yanı sıra ülke genelinde sayısız festival ve etkinlik gerçekleştirilir.

Kültür​

Küba'nın başkenti Havana'da kolonyal dönemden kalma birçok eser bulunmaktadır. Bu sebeple 1982 yılında UNESCO tarafından Dünya Kültür Mirası listesine dahil edilmiştir. Küba kültürü köken bakımından İspanyol ve Afrika etkisinin belirgin izlerini taşır. Amerika Birleşik Devletleri ile olan tarihi bağları nedeniyle Kuzey Amerika sporları halk arasında yoğun ilgi görmektedir. Başta beyzbol olmak üzere basketbol, voleybol, atletizm ve boks; Küba'da yaygın olarak oynanan ve uluslararası müsabakalarda başarılı olunan sporlardandır.

Devrim sonrasında hızla gelişen ve refah düzeyinin yükseldiği Küba'da halkın tamamına yakını okur yazardır.
Her köşe başında amatör müzik grupları boy gösterir. Uzun bir geçmişe sahip olan Küba müziği, coşkulu ve hareketli eserlerden oluşup geniş bir yelpazeye sahiptir.

Küba mutfağı, genel olarak İspanyol-Karayip karışımıdır. Domuz eti, deniz mahsulleri, mısır ve siyah fasulye çok tüketilir. Küba edebiyatının özellikle şiir alanında zengin ve nitelikli bir mirası vardır. 19. yüzyılda yaşamış şair Jose Marti ile 20. yüzyılda yaşamış olan Nicolás Guillén önemli Kübalı edebiyatçılardandır. Ünlü şarkı Guantanamera, Küba'nın devrimci kahramanı Jose Marti'nin eseridir. Aynı zamanda Bolivya ordusuna ve Che'ye yazılan ünlü Soldadito Boliviano (Bolivyalı Küçük asker) şarkısı da Nicholas Guillen'indir.

Mutfak​

Küba mutfağında ızgarada pişmiş et yoğun olarak tüketilmektedir. Izgara et, yanında lahana, siyah fasulyeli pilav, haşlanmış patates ve avokado veya kızarmış muz ile birlikte servis edilir. Karayip mutfağının en önemli besinlerden olan pirinç, Küba yeme-içme kültürünün vazgeçilmez parçasıdır. Genelde yemeklerin yanında servis edilen pirinç; sade, etli, deniz ürünleri ve sebzeli olmak üzere farklı şekillerde hazırlanır. Küba'nın meşhur içkisi Mojito her yemeğe eşlik ettiği gibi rom ve bira da ülkenin vazgeçilmez içkileri arasındadır.

Geleneksel Küba mutfağı Karayip, İspanyol ve Afrika karışımı bir mutfaktır. Ülkenin en bilinen yemeği siyah barbunyalı beyaz pirinç pilavı olan Congriadındaki yemektir. Congri aynı zamanda yöresel malzemelerle yapılmasından dolayı milli yemek olarak da adlandırılır. Yeşil muz kızartması da Küba mutfağının en meşhur yiyeceklerindendir. Küba mutfağında en fazla tüketilen malzemeler domuz eti, mısır ve siyah fasulyedir. Yemeklerde çok çeşitli baharatlar kullanan Kübalılar üretimde önemli bir yere sahip olan şeker kamışı ve baklagilleri de çok kullanırlar.

Küba mutfağının Güzel Ada Sosu anlamına gelen Salsa de Isla Bella ve Salsa Flamingo gibi sosları vardır. Ülkenin diğer bir milli yemeği ise siyah fasulye ve pirincin karıştırılarak soğan, sarımsak, kekik, biber, defne yaprağıyla sotelendikten sonra haşlanmasıyla hazırlanan Moros y Cristianos'tur. Bu yemeğin yılbaşı gecesi yenildiğinde iyi şans getireceğine inanılır. Ülkede agujai pargo ve cherna adlı balık yemekleri meşhurdur. Deniz ürünü olarak en çok ıstakoz tüketilir. Küba restoranlarında en sık rastlanan yiyeceklerin başında ızgarada pişmiş etler gelir. Her yemeğin yanında mutlaka Congri, haşlanmıs patates ya da kızarmış muz servis edilir.

Tropikal iklim özelliğinden dolayı nanas, avokado, muz, papaya, guava gibi meyveler bakımından zengin olan ülkede bu meyvelerin taze sıkılmış sularına da hemen hemen her yerde rastlamak mümkündür. En ünlü içkileri şeker kamışından üretilen Rom'dur. Rom çok çeşitli kokteyllerde kullanılır. Bunların en meşhur olanlarıysa Mojito, Daiquiri ve Cuba Libre'dir. Önemli bir kahve üreticisi olan ülkede kahve kültürü de oldukça gelişmiştir. Küba Espressosu ya da Café Cubano denilen kahve çeşidi espressonun şekerli versiyonudur.

Küba'daki Türk Elçiliği​

HAVANA BÜYÜKELÇİLİĞİ

Adres: 5 Ta Avenida No: 3805 Entre 36 Y 40, Miramar, Ciudad Havana, CUBA

Telefon: +53 (7) 204 22 37
+53 (7) 204 12 04
+53 (7) 204 12 05
+1-613 902 5711 (Kanada VoIP)

Faks: + 53 (7) 204 28 99

embajada.habana@mfa.gov.tr
T.C. Dışişleri Bakanlığı Havana Büyükelçiliği

Görev Bölgesi: Bahamalar ve Jamaika